Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!

Είχα αποφασίσει να μην ξαναγράψω τίποτα μέχρι να αποκατασταθεί η δημοκρατία στην Ελλάδα. Το ότι ξαναγράφω δεν σημαίνει πως έχει αλλάξει κάτι. Αντιθέτως μια διορισμένη, δοσίλογη, πραξικοπηματική κυβέρνηση οργανώνει εκλογές, σαν χάρη σε ένα λαό εντελώς αποβλακωμένο, αποπροσανατολισμένο και σφόδρα φοβισμένο. Μια κυβέρνηση που δεν έχει το στοιχειώδες τακτ να τοποθετήσει υπηρεσιακούς υπουργούς σε υπουργεία που εμπλέκονται άμεσα με τις εκλογές πχ Εσωτερικών και Δικαιοσύνης και η οποία έχει μέλη της υποψήφιους βουλευτές δημιουργώντας συνθήκες άνισότητας μεταξύ των υποψηφίων. Αυτές οι εκλογές έχουν χαρακτηριστεί ως "οι κρισιμότερες" και το μόνο που αλλάζει είναι ο αριθμός δίπλα από το " ...των τελευταίων χρόνων". Σαν μια αόρατη σβήστρα να ξεγράψει ότι έχει γίνει στο παρελθόν και τις ευθύνες μαζί. Λες και οι εκλογές του 1985 ήταν άνευ σημασίας και το αποτέλεσμά της δεν επηρρέασε τα μεταγενέστερα γεγονότα. Σαν η χώρα να πεθαίνει την παραμονή και να ξαναγεννιέται την επομένη των εκλογών. Έτσι και τώρα όπως και πάντα θα στηθούμε μπροστά από διλλήματα " εμείς ή εσείς;", "ευρώ ή δραχμή;", " Ευρώπη ή Ελλάδα", "Μνημόνιο ή Χρεοκοπία;", " Μνημονιακοί ή Αντιμνημονιακοί;" Ποιον εξυπηρετούν τα δίπολα στη ζωή μας τελικά το έχουμε αναρωτηθεί; Φυσικά και όχι αφού δεν είναι στην νοοτροπία μας το να αναλύουμε. Υστερικοί σε όλα μας ενθουσιαζόμαστε υπέρμετρα, απογοητευόμαστε υπέρμετρα, τακτικά επικαλούμαστε τον τράχηλο που ζυγό δεν υπομένει και ταυτόχρονα απαιτούμε από ένα λοχία να πάρει το μαστίγιο και να επιβάλει την τάξη. Μ'αυτήν την ψυχοσύνθεση και τα πιο πάνω διλλήματα τι αποφασίζουμε; Έχουμε κάτι να αποφασίσουμε; Όταν ως χώρα και όχι ως αρχηγοί κομμάτων έχουμε υπογράψει δανειακές συμβάσεις με τράπεζες που μας δεσμεύουν και μας έχουν υποθηκεύσει τη δημόσια περιουσία, τι έχουμε να αποφασίσουμε; Η συνταγή των μνημονίων είναι δεδομένη. Εσωτερική υποτίμηση και πτώχευση. Αποικία με τις χειρότερες των συνθηκών και των προοπτικών, ας μη γελιόμαστε. Αρκεί να δούμε τα παραδείγματα άλλων χωρών που έχουν εφαρμοστεί τα ίδια και θα καταλάβουμε το μέλλον μας. Μην βαυκαλιζόμαστε. Δεν είμαστε ο περιούσιος λαός για τις τράπεζες αλλά ακόμα ένα συμβόλαιο. Δεν είναι μονόδρομος φυσικά η επιλογή του μνημονίου και θα συμφωνήσω με τα "αντι-μνημονιακά" κόμματα. Άπλά και αυτά με τη σειρά τους εφαρμόζωντας παλαιοκομματικές πρακτικές (χαϊδεύω αυτάκια) δεν λένε τίμια την αλήθεια. Η έξοδος από το μνημόνιο είναι ηρωική πράξη. Ιστορικά οι ηρωισμοί είναι βαμμένοι με αίμα. Άλλωστε από τις πιο ηρωικές στιγμές της Ελληνικής ιστορίας είναι μια πραγματική καταστροφή ...η έξοδος του Μεσολογγίου! Ο συμβολισμός είναι κατά τη γνώμη μου εκπληκτικός και συνάμα σύγχρονος. Οι Μεσολογγίτες δεν δέχοταν παρά ελάχιστα πυρά από τον Κιουταχή και τον Ιμπραήμ. Τους αποτελείωναν αργά και βασανιστικά με πείνα και δίψα. Και τότε οι πολιορκημένοι αποφάσισαν πως υπήρχε κι άλλος δρόμος, αξιοπρεπέστερος. Αντί να πεθάνουν αργά και σίγουρα σαν τα ποντίκια, εξέρχονται τζογάροντας την όποια πιθανότητα. Έξοδος λοιπόν από το μνημόνιο, από το σίγουρο και αργό οικονομικό θάνατο της χώρας και...φτου ξελευτερία! Και μετά; Σκεφτόμαστε το μετά ή κι αν το έχουμε σκεφτεί είμαστε έτοιμοι; Ή μήπως πάλι βλέποντας και κάνοντας;

Καληνύχτα...

Επιστρέφω επί δημοκρατίας.

Συμμαχίες.

Όταν οι εκλογές είναι ο μεγάλος εχθρός του πολιτικού τότε γίνονται το μεγάλο όπλο του πολίτη!

Πόσες αποδείξεις θες;

Το ότι μπήκαμε στην ομάδα του ευρώ και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα χωρίς να αξίζουμε το μάθαμε εσχάτως αν και πάντα το υποψιαζόμαστε πως πάλι κάποια λαδιά κάναμε. Μας γοήτευε να έχουμε το ίδιο νόμισμα με το Γερμανό, κληρονομώντας από τους παππούδες το άχτι του μάρκου.
Το ότι "χτίσαμε" έναν τρόπο ζωής στη φιλοσοφία δανεικά κι αγύριστα κι αυτό το ξέραμε μέσα μας. Ήταν όμως γλυκό που θάψαμε τα κατοχικά μας σύνδρομα βίαια αν και ανορθόδοξα.
Την μεγαλύτερη όμως απάτη της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα να την κατανοήσουμε.
Τα γεγονότα που ζούμε τα τελευταία 3 χρόνια είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη του πειράματος αυτού. Ένωση κρατών χωρίς όμως κοινά σύνορα. Χωρίς κοινές πορείες. Με κοινό νόμισμα αλλά διαφορετικούς μισθούς, διαφορετική φορολογία, διαφορετικές υπηρεσίες. Με Κοινοβούλιο εκλεγμένο την ίδια μέρα από όλους τους πολίτες αλλά με ρόλο απλά συμβουλευτικό-διακοσμητικό. Με κοινό Ευρωπαϊκό Σύνταγμα που υποδαυλίζεται από το Σύνταγμα κάθε χώρας-μέλους. Με πλήθος ξεχωριστών εθνικών νόμων που όμως είναι υποδεέστεροι των αποφάσεων διορισμένων τεχνοκρατών που αποτελούν το συμβούλιο των Επιτρόπων. Με Κεντρική Τράπεζα-εγγυητή του κοινού νομίσματος που όμως δεν έχει δικαίωμα βάσει της ιδρυτικής της διακήρυξης να παρέχει οποιαδήποτε βοήθεια σε μέλος αυτής της ένωσης.
Πρόκειται για μια Ένωση-Φρανκενστάϊν που θέλει να προχωρήσει μπροστά συνεχώς απομακρυνόμενη από την έννοια της αλληλεγγύης και εκ των πραγμάτων οδηγούμενη στην πλήρη αποσύνθεσή της και στην επαναφορά των εθνικών κρατών και νομισμάτων ως αυτόνομες υπάρξεις.
Αυτή είναι η επόμενη μέρα και γι'αυτήν την επόμενη μέρα πρέπει να προετοιμαστούμε και όχι για ανόητες και κοντόφθαλμες θεωρίες χρεοκοπίας μιας χώρας ήδη χρεοκοπημένης κατά βάση ηθικά.

Τεράστια επιτυχία!

Επιτέλους σωθήκαμε! Τέλος τα προβλήματα. Μπορούμε να συνεχίσουμε απρόσκοπτα το θεάρεστο έργο της διαιώνισης του έθνους!

Παράλογο;

Το σπίτι που κληρονόμησα από τους παππούδες μου και κατοικώ τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να "δείχνει" τα χρόνια του. Είχε φτάσει η ώρα για μια ανανέωση. Οι τοίχοι θολοί και σε πολλά σημεία ξεφλουδισμένοι ήθελαν βάψιμο. Μίλησα με έναν πολύ γνωστό ελαιοχρωματιστή της περιοχής (ίσως τον πιο γνωστό) και κανονίσαμε τις λεπτομέριες των εργασιών.
Η τιμή που θα πάρει ο μάστορας καθορίστηκε στα 3.000 ευρώ το τετραγωνικό, τα χρώματα θα τα αγοράσω εγώ, ενώ από εργαλεία θα έχει ένα πινέλο 2 ιντσών και τα υπόλοιπα πρέπει να του τα παρέχω πάλι εγώ. Οι εργασίες θα κρατήσουν περίπου 8 μήνες αλλά δεν είναι και σίγουρο...ίσως και παραπάνω. Είναι καλός στη δουλειά του και δεν δεσμεύεται. Φυσικά τα χρήματα πρέπει να δωθούν μπροστά, ανεξάρτητα με το χρόνο έναρξης και περάτωσης των εργασιών. Εάν γίνει κάποιο λάθος ή δεν μου αρέσει το αποτέλσμα θα πρέπει να τον ξαναπληρώσω για νέες εργασίες αποκατάστασης.
Χωρίς δεύτερη σκέψη "δώσαμε" τα χέρια με μεγάλη ικανοποίηση για τη συμφωνία αφού και καλός επαγγελματίας ήταν και τα λεφτά θα έμεναν σε έναν άνθρωπο του τόπου μου.
Φυσικά πήρα ένα μεγάλο δάνειο αφού εξ'αρχής ήξερα πως ένα τέτοιο ποσό δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να το καλύψω. Έβαλα όμως εγγυητές τους γονείς μου και δεν είχα κανένα άγχος αποπληρωμής (που μεταξύ μας ήταν αδύνατη βάσει των εισοδημάτων μου).
Παράλογο;

Tον Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σου!

Την οργισμένη αντίδραση της κατοχικής Κυβέρνησης προκάλεσε η εισήγηση της Τρόϊκας (κρύο καιρός για τρίο) για πώληση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ τα επόμενα 5 χρόνια. Οι κατοχικοί υπουργοί διέρρηξαν τα ιμάτιά τους ( βλ. καλσόν) θεωρώντας την συγκεκριμένη εισήγηση ως άμεση παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, ξεχνώντας προφανώς ότι ο κόσμος ήρθε προσκεκλημένος απο τους ίδιους υπουργούς ακριβώς για να εμπλακούν στα εσωτερικά πράγματα της χώρας.
Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, ως γνήσιοι τεχνοκράτες, δεν είπαν τυχαία ούτε το ποσόν (50 δις ευρώ) ούτε βέβαια αναφέρθηκαν τυχαία σε συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας. Με λίγα λόγια το ξεπούλημα έχει υπογραφεί από την κατοχική Κυβέρνηση εξ'αρχής.
Γιατί όμως πρέπει να τιμωρηθεί ο Ελληνικός λαός με απώλεια δημόσιας περιουσίας;
Οι τεχνοκράτες υπολόγισαν τα σκάνδαλα: Κοσκωτά, "Αγορές του αιώνα", Βατοπέδι, Ομόλογα, Siemens, Vodafone, Hochtief, Χρηματιστήριο, Υποβρύχια, Ολυμπιακοί Αγώνες, C4I και βρήκαν πως οι προηγούμενες Κυβερνήσεις τσεπώσαν 50 δις ευρώ άρα τόσα πρέπει να επιστρέψει ο Ελληνικός λαός. Γιατί;
Διότι απλούστατα τόσα χρόνια αυτούς επέλεγε, αυτούς στήριζε και αυτούς ανεχόταν για να τον διοικούν. Είναι ο απόλυτος υπεύθυνος και ήρθε η ώρα του λογαριασμού.
Το παράδειγμα της Αιγύπτου και της Τυνησίας μας δείχνει πως πάντα υπήρχε και άλλος δρόμος αλλά δεν τον επιλέξαμε ποτέ. Μείναμε από τις τελευταίες χώρες του Τρίτου Κόσμου- μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς - που δεν θέλουμε να ανατραπεί το δικτατορικό καθεστώς. Εμείς και η Αγκόλα.