...χωρίς πρόπλυση.

To Αρχαίο πνεύμα αθάνατο...




...και το σύγχρονο!




Τελικά, αυτή η Ολυμπιακή φλόγα, πρέπει να είναι το ισχυρότερο καθαριστικό.

Θρασύβουλος!!!

Τιμή και δόξα στους Δαβίδ αυτής της ζωής!

Α Π Ε Ρ Γ Ι Α !!!

ΤΕΤΑΡΤΗ 19 Μαρτίου 2008

Εμείς αποφασίζουμε για το μέλλον μας και την αξιοπρέπειά μας!!!

Είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι για ότι ζούμε!!!

Με ποιον είσαι ρε;

Όταν κάνουν απεργία οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, "καταστρέφονται" επιχειρήσεις, καταστήματα και ταλαιπωρούνται εκατομμύρια πολίτες από τις διακοπές ρεύματος.
Όταν κάνουν απεργία οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα, κινδυνεύουμε από αρρώστιες, τα παιδιά μας παίζουν δίπλα σε βρωμιές και καταστρέφονται οι επιχειρήσεις που τους χαλάει η μόστρα.
Όταν κάνουν απεργία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, χάνουν μάθημα τα παιδιά μας και μένουν πίσω στη μόρφωσή τους.
Όταν κάνουν απεργία οι γιατροί, χάνουν τα ραντεβού τους όσοι θέλουν να εξεταστούν για οστεοπόρωση και γενικώς ταλαιπωρούνται οι παππούδες για να ξανακλείσουν ραντεβού.
Όταν κάνουν απεργία οι λιμενεργάτες, χιλιάδες εμπορεύματα μένουν στα λιμάνια μπλοκαρισμένα με αποτέλεσμα να υπάρχει τεράστιο πρόβλημα στη τροφοδοσία των επιχειρήσεων.
Όταν απεργούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, το πλήγμα είναι τεράστιο αφού πολλοί συμπολίτες μας ταλαιπωρούνται για να πάνε στις δουλείες τους ή ακόμα χειρότερα πλήττεται η βαριά βιομηχανία μας, ο τουρισμός και η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό.

Αυτή είναι η εικόνα που έχουμε όταν μιλάμε για απεργίες. Και την έχουμε διότι οι κυβερνήσεις, με τα τηλεοπτικά γιουσουφάκια τους, κατάφεραν με τακτική πλύση εγκεφάλου να μας την περάσουν.
Διαίρει και βασίλευε, στρατηγική αρχαία, αλάνθαστη και ιστορικά δικαιωμένη! Ο κοινωνικός ιστός γίνεται κιμάς, όλοι είναι εναντίον όλων, η κάθε συντεχνία θεωρεί απειλή τις άλλες, χωρίς ποτέ κανείς να μπει στον κόπο να ρωτήσει τον εαυτό του "ποιος είναι ο εχθρός;" Δεν υπάρχει πλέον πολίτης. Υπάρχει μέσος καταναλωτής. Υπάρχει γιατρός, δικηγόρος, οικοδόμος, λιμενεργάτης, ταξιτζής, καθηγητής...αλλά δεν υπάρχει πολίτης.

Να θυμηθώ τα έθιμα!

Πάει κι αυτό. Μας τελείωσε. Μετά από ανελέητες δόσεις Gipsy Kings και παρόμοιων latin υποπροϊόντων, που μας έξυσαν τα έντερα για δύο εβδομάδες, μπορούμε να ηρεμήσουμε λίγο. Τέρμα τα καρναβάλια και οι λογής κακόγουστες και συνεχώς επαναλαμβανόμενες μεταμφιέσεις. Τέρμα η διασκέδαση με το στανιό και το μόνιμο ηλίθιο γέλιο. Λες και τον υπόλοιπο καιρό είμαστε εσώκλειστοι σε μοναστήρι! Γεμάτα τα μπαρ, οι καφετέριες και τα χοροπηδάδικα 365 μέρες το χρόνο. Από τι ξεφεύγουμε τις Αποκριές, δεν μπορώ να καταλάβω.
Από την άλλη εκείνα τα έθιμα και "έθιμα" κάθε περιοχής, τι σου λένε; Από κακές αντιγραφές του Ρίο στη Βραζιλία( άλλο το Ρίο ντε Τζανέιρο και άλλο το Ρίο ντε τζ-Αντίρριο) μέχρι οτιδήποτε είναι ή βαφτίζεται παραδοσιακό, λαογραφικό, Μικρασιάτικο. Το καταλαβαίνω πως τα έσοδα των δήμων και δη εκείνων χωρίς καλοκαιρινό τουρισμό, είναι πενιχρά. Αλλά και τέτοιο άπλωμα χεριού για ελεημοσύνη, νισάφι πια!
Θα μου πεις είναι και τα πλήθη των έγκλειστων στις φυλακές Αθήνας-Θεσσαλονίκης, που με την πρώτη ευκαιρία εξαφανίζονται από την -βρίσκω τα πάντα- αγαπημένη τους πόλη. Και εκεί που θα πάνε θα έρθουν σε επαφή με τη φύση, όπου επαφή με τη φύση εννοείται η απόσταση από το αυτοκίνητο μέχρι τη ταβέρνα για να χρησοπληρώσουν τα γ' κατηγορίας κρέατα, λαχανικά και ξύδια που θα τους σερβίρουν. Και όλα αυτά ενώ ξεκινάνε από ένα μέρος όπου είναι ο ένας πάνω στον άλλον για να πάνε σε μέρη που τρώνε ο ένας πάνω στον άλλον.
Καλή Σαρακοστή, αδέρφια! Και του χρόνου!
Υπομονή μέχρι το Πάσχα, όπου νέα έθιμα του κάμπου και του λόγγου μας περιμένουν για να μας δουλέψουν κανονικότατα.

60 χρόνια επιτυχίες!

1945-1949 Ελλάδα
1950-1953 Κορέα
1961 Κούβα
1963-1975 Βιετνάμ
1979-1989 Αφγανιστάν
1989 Παναμάς
1991 Ιράκ
1992 Σομαλία
1994 Αϊτή
1999 Σερβία-Κόσοβο
2001-σήμερα Αφγανιστάν
2003-σήμερα Ιράκ



Ξέρω πως δεν γράφω κάτι το πρωτότυπο, άλλωστε δεν είχα τέτοιο σκοπό. Μια απλή υπενθύμιση ήθελα να κάνω για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας. Ίσως και να παραδειγματιστούμε από αυτό, ίσως να προβλέψουμε τα μελλούμενα. Πάντως από τον β' παγκόσμιο πόλεμο και δώθε δεν υπάρχει δεκαετία που να μην έχουν κάνει πόλεμο... οι κερατάδες!

Το ποντίκι που βρυχάται.

O διάλογος είναι αληθινός, μεταξύ δύο ηλικιωμένων στο κιλικείο του νοσοκομείου με αφορμή το θέμα της Μακεδονίας:


-" Κοίτα να δεις την πορδή που μας κουνιέται κιόλας ρε γαμώ το!"
-" Ναι, πορδή είναι, αλλά βγαίνει από μεγάλο κώλο!"