Αντιγράφω από το λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας του καθ. Μπαμπινιώτη:
Ανεξιθρησκία: 1.Η ελευθερία κάθε πολίτη να πιστεύει σε όποια θρησκεία επιθυμεί και να μην διώκεται για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις 2. Η ανοχή της πολιτείας προς τη θρησκεία κάθε πολίτη, η οποία εκφράζεται με τη συνταγματική της κατωχύρωση.
Μέχρι εδώ καλά και ωραία. Αν και υπάρχει στους ορισμούς ένα μικρό κενό. Τι γίνεται με όσους δεν πιστεύουν σε κάποια θρησκεία; Τι γίνεται με τους άθρησκους; Όχι τους άθεους-γιατί είναι θρησκεία η αθεϊα, είναι πίστη στη μη ύπαρξη του θεού- αλλά όσους δεν έχουν πίστη πουθενά. Το δικό τους δικαίωμα πώς διαφυλάσσεται από το σύνταγμα;
10 σχόλια:
Και φυσικα διαφυλασσεται το δικαιωμα για την μη πιστη στο Θεο...
Δεν μιλάω για την αθεϊα. Μιλάω για την αθρησκεία. Δηλαδή για όσους είναι αδιάφοροι απέναντι στις θρησκείες. Μπορεί και να υπάρχει θεός αλλά δεν με ενδιαφέρει.
δε σε κυνηγάει κανείς επειδή είσαι άθρησκος...
Ούτε αν είσαι μουσουλμάνος ή εβραίος. Ίσως δεν ήμουν σαφής γράφοντας το post. Δεν μιλάω για ποινικές διώξεις αλλά κατά κάποιο τρόπο για κοινωνικές. Για το βλέμα ή τα σχόλια που προκαλείς όταν λες σε κάποιον ότι ξέρετε κάτι οι θρησκείες μ'αφήνουν αδιάφορο. Με ενοχλεί η κοινωνική απαίτηση να πάρω θέση στην ύπαρξη ή όχι του Θεού. Με ενοχλεί το ότι πρέπει να είμαι ή ένθεος ή άθεος.
Υπάρχει λοιπόν και η εξής απάντηση στην ερώτηση "Το θρήσκευμα σας;"
"Πιστεύω αλλά δεν λατρεύω"
Και στην ερώτηση "ποιο θρήσκευμα;" ή " γιατί θρήσκευμα;"
Έχω την αίσθηση ότι οι κοινωνικές διώξεις σιγά-σιγά εξαλείφονται.
Το χρήμα είναι ο νέος Θεός...
Σιγά σιγά όμως. Το χρήμα είναι η απόλυτη θρησκεία με φανατικούς-τύφλα νά'χουνε οι ταλιμπάν- οπαδούς.
Πάντως η αίσθησή μου είναι πως αντί οι κοινωνίες να ανοίγονται αντιθέτως περιχαρακώνονται όλο και περισσότερο. Αυτή η άκρως συντηρητική στροφή των κοινωνιών (μάλλον η αυξανόμενη εσωστρέφεια) ενδέχεται να ξαναφέρει συμπεριφορές άκρως θρησκοληπτικές. Άλλωστε στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος.
...ενα μικρο καλοπροαιρετο σχολιο
η αθεια δεν ειναι θρησκεια ουτε πιστη
θρησκεια ειναι ενα συστημα κανονων ειναι θεωρηση πραγματων
η πιστη παλι ειναι κατι το δεδομενο κατι που δεν αλλαζει
ο αθεος εχει την αποψη και δεν την επιβαλλει
την συζηταει
πιστευει στην επιστημη και σε οτι ειναι δυνατον να αποδειχθει
αν δεν αποδεικνυεται κατι κραταει επιφυλαξεις
εχει κριτικο πνευμα και φυσικα ακουει και διαβαζει.
υπαρχουν διακρισεις στην πραξη
απλα εμεις εχουμε συνηθισει καποια πραγματα και δεν τους δινουμε σημασια
πχ μπαινεις σε ενα αστυνομικο τμημα και ειναι γεματο με εικονες
αυτο απο μονο του δημιουργει διακριση σε καποιον που δεν ανηκει σε αυτη την συγκεκριμενη αποψη
τα ονοματα στους δρομους ,τα τοπονυμια και αλλα πολλα που τα συνανταμε στην καθημερινη μας ζωη και τα θεωρουμε συνηθισμενα
ολα αυτα ειναι μια μορφη βιας
η βια δεν ειναι παντα το ξυλο
εχει και αλλες μορφες
........
Συμφωνώ στο δεύτερο μέρος της τοποθέτησής σου ως προς τη βία. Σχετικά με την αθεϊα όμως έχω άλλη άποψη. Την θεωρώ θρησκεία όχι με την έννοια του όρου αλλά περισσότερο ως λατρεία στη μη ύπαρξη Θεού. Οάθεος είναι 100% σίγουρος για τη μη-ύπαρξη Θεού όπως ακριβώς και οι ένθεοι. Με την ίδια πίστη και φανατισμό. Αν αποδειχτεί η ύπαρξη του Θεού μια μέρα ο άθεος θα μετατραπεί σε ταλιμπάν, αφού πιστεύει ότι αποδεικνύεται;
Δημοσίευση σχολίου