Λίγα λόγια. Δεν χρειάζονται αναλύσεις επί αναλύσεων. Λίγα μόνο λόγια. Και μετά πράξεις. Όχι συλλογικές πράξεις. Δεν είμαστε στρατός, ούτε οργανωμένοι οπαδοί. Είμαστε άνθρωποι, ξεχωριστές προσωπικότητες με ξεχωριστή φιλοσοφία και σκέψη. Ας κάνει ο καθένας αυτό που πιστεύει.
Λίγα λόγια. Όχι "σεντόνια" βαρυσήμαντων ανακοινώσεων που θα ξεχαστούν όσο εύκολα γραφτήκαν.
Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο μην σκέφτεσαι τι απάντηση θα δώσεις. Μην σκέφτεσαι πώς θα οργανώσεις την αντίδρασή σου. Μην σκέφτεσαι πώς θα διατυπώσεις με ένα πληκτρολόγιο τα αποθέματα αλτρουισμού και φιλανθρωπίας σου.
Εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, είσαι δωρητής οργάνων; Είσαι μόνιμος αιμοδότης ή δότης μυελού των οστών;
14 σχόλια:
" Ένας για όλους και όλοι για έναν" Αυτό ξέρω εγώ.
Λόγια ξέρω κι εγώ. Και παροιμίες και άλλα ωραία τσιτάτα. Πράξεις θέλω συντρόφισσα. Πράξεις. Αποδείξεις φιλανθρωπίας και όχι υποκατάστατα ήρεμης συνείδησης.
Λοιπόν; Είσαι μία από τους 65 (εξήντα πέντε) συμπολίτες-δωρητές οργάνων που ζουν στην Ελλάδα;
Δηλαδή μονοαυτοι οι 65 έχουν δικαίωμα λόγου;
"Οχι συλλογικές πράξεις" ???!!!!!????
Μόνο αυτοί έχουν αποδείξει ότι αγαπούν τον συνάνθρωπο πραγματικά προσφέροντάς τους το κορυφαίο. Ευκαιρία στη ζωή. Όλοι οι άλλοι ΕΙΜΑΣΤΕ τζάμπα μάγκες και επαναστάτες του γλυκού ύδατος!
Οι συλλογικές πράξεις είναι θερμοκήπια φασισμού. Υπάρχουν οι καθοδηγητές και ο αναλώσιμος όχλος. Τό'χουμε δει αυτό στην παγκόσμια ιστορία ουκ ολίγες φορές.
?
Τι σου προκαλεί απορία;
Η φράση
"Οι συλλογικές πράξεις είναι θερμοκήπια φασισμού"
Μπορείς να βρείς μια κατάκτηση κοινωνική που έγινε χωρίς συλλογική προσπάθεια;
Αν δεν κάνω λάθος το ποστ αυτό ανεβηκε με αφορμή την κινητοποίηση για την Αμαλία.
Δεν νομίζω πως υποχρεώθηκε κανείς να λάβει μερος και όσοι έλαβαν δεν ήταν "στρατιωτάκια" υπακούουν σε εντολές.
Από την μια πλευρά αν κάποιος δράσει μονος του κινδυνευει να κατηγορηθεί για αυτοπροβολή και από την άλλη αν δράσει συλλογικά κινδυνευει να χαρακτηριστεί "στρατιωτάκι".
Το παιχνίδι "στρατιωτάκι αμίλητο ακούνητο αγέλαστο" προκύπτει από αυτες τις δύο αντιφατικές θέσεις.
Αλλωστε, στα blogs, μπορεί να γράφουμε κατά μόνας αλλά απευθυνόμαστε σε ένα σύνολο ανθρώπων. Blogs χωρις αναγνωστες δεν έχει νόημα.Κανείς δεν γράφει στα blogs για να τα διαβάζει μόνος του. Και τα blogs από την ανάγκη του ανθρώπου για συλλογικότητα προέκυψαν.
Το να αποκαλούμε λοιπόν τις συλλογικές πράξεις "θερμοκήπια φασισμού", μήπως είναι μια "αντιδραστική" θέση άρα εξ ανάγκης προοίμιο φασισμού;
@padrazo
Όπως πολύ σωστά επισημαίνεις το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την κινητοποίηση για την Αμαλία. Η αιτία όμως δεν είναι το γεγονός αυτό. Μια κινητοποίηση έχει μια αιτία και ένα στόχο. Έχει δηλαδή ένα ιδεολογικό υπόβαθρο. Κατά τη γνώμη μου "όχι στους αλμπάνηδες" "όχι στο φακελάκι" "η συντριπτική πλειοψηφία των γιατρών χρηματίζονται και είναι άρπαγες" είναι είτε συνθήματα είτε αφορισμοί.Μη μου πεις ότι ξέρεις πώς λειτουργούν και φέρονται 75.000 γιατροί στην Ελλάδα;
Από την άλλη ο αντίκτυπος της κινητοποίησης-το μήνυμα δηλαδή που άφησε στην κοινωνία- ήταν η ικανότητα οργάνωσης χιλιάδων ανθρώπων. Η δημιουργία ενός οργανωμένου πόλου δύναμης. Άλλωστε αυτό το μύνημα στείλατε και στους κυβερνώντες με την μαζική και συντονισμένη προσπάθεια.
Το blogs είναι το ατομικό στίγμα του καθενός. Δεν ξέρω πως μπορεί να μετατραπούν σε φορείς παιδείας. Γιατί η παιδεία είναι αυτό που λείπει για να λειουργούν τα πράγματα καλύτερα.
Επί τω προκειμένω 10 κακοί άνθρωποι-γιατροί χαρακτηρίζουν την συντριπτική πλειοψηφία του κλάδου, ενώ οι 10 καλοί αποτελούν εξαίρεση; Θα μπορούσε να ήμουν προσωπικά θιγμένος από την κεντρική ιδέα της κινητοποίησής σας αλλά είμαι και θα είμαι πάντα ξεχωριστή μονάδα που θα δίνω λόγο για τα δικά μου πεπραγμένα. Και επειδή έχεις ένα post για τις κομπινούλες της ιδιωτικής εκπαίδευσης, η συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και φροντιστηρίων είστε λαμόγια;
@padrazo
Επίσης εγώ χαρακτήρισα κάποιες πρακτικές ως θερμοκήπια φασισμού. Ενώ εσύ χαρακτήρισες ως προοίμιο φασισμού την, διαφορετική από την δική σου, άποψη. Προφανώς διότι η δημοκρατία εξαντλείται στις απόψεις σου.
Αγαπητέ Αποστόλη.
Το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να τσακωθούμε ,για αυτό αντιπαρέρχομαι το τελευταίο σχόλιο και αν θέλεις αφαιρώ και το αντίστοιχο δικό μου.
Αν και ισως κατηγορήθουμε ότι παίζουμε με τις λέξεις, άλλο πράγμα οι συλλογικές πράξεις και άλλο οι πρακτικές. Με την έννοια που το θέτεις -πρακτικές- συμφωνώ πως ναι κάποιες μπορουν να γίνουν θερμοκήπια φασισμού.
Εχεις δίκιο στο γεγονός ότι θα μπορούσε κάποιος κακοπροαίρετα να θεωρήσει την κίνηση για την Αμαλία σαν επίθεση εναντίον όλων των γιατρών. Εγώ τουλάχιστον το είδα σαν επιθεση σε μια παθογένεια του συτήματος υγείας. Αλλά εσύ δεν το είδες έτσι και δεν σε αδικώ σε αυτό.
Οταν ζήτησαν συνεργασία και αποφάσισα να το κάνω στο blog για την Αμαλία θεωρούσα ότι στη συνεχεια μετά την 1η Ιούνη θα φιλοξενούσε απόψεις που θα ανοιγαν μια συζητηση για το εθνικό σύστημα υγείας όπου όλοι θα είχαν τον λόγο και κυρίως άνθρωποι που το ζουν από μεσα και έχουν γνώσεις και πληροφορίες. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν και δεν εξελίσσονται έτσι για αυτό και δεν συμμετέχω.
Επαναλαμβάνω. Το "θεμα" θα έπρεπε να είναι το συστημα υγειας και όχι το ιατρικό επάγγελμα-λειτούργημα.
Το φακελάκι-μίζα είναι μόνο μια πλευρά του προβλήματος και είναι γενικότερο πρόβλημα. Υπάρχει παντού. Μια αρρώστια εξαπλώνεται. Και αυτή η αρρωστια δεν ξεκίνησε από τον χωρο της υγειας. Ομως η ευαισθησία του τομέα το κάνει ιδιαίτερα έντονο ώστε πολλές φορές και εύκολα να αναδεικνύεται σε κυρίαρχο και να διογκώνεται τόσο που και μια αμοιβη απλή να παίρνει στα ματια αυτού που υποφερει το νόημα της μιζας ιδιαίτερα όταν η περίπτωσή του έχει άσχημη κατάληξη.
Εγώ νομίζω πως και στον χωρο της υγειας και στον χωρο της παιδείας υπάρχει μια στρεβλη μεθοδολογία από μια μερίδα ανθρώπων που έχει μεταλαχθει σε ανήθιλη δεοντολογία.
Επίσης δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις. ολοι είναι έτσι, όλοι είναι αυτο, όλοι είναι το άλλο. Θεωρώ αυτες τις προσσεγγισεις κυριως συναισθηματικές αλλά ακόμα και αν δεν είναι, προκαλούν μια λογική εκτόνωση με κίνδυνο να χαθούν ευαίσθητες λεπτομέρειες.
Θα μου επιτρέψεις να επιμείνω πάντως πως η συλλογική δράση είναι αναγκαία και φυσικά να έχω όσες επιφυλάξεις έχεις και εσύ για αυτές που γίνονται μεσω των blogs. κυρίως γιατί ο ρόλος του συναισθηματος είναι μεγάλος.
Παρ' όλα αυτά και όταν τα νερά λιμνάζουν τόσο πολύ ίσως πρέπει να ρισκάρουμε και τουλάχιστον να τα ταράζουμε κάνοντας λίγο θόρυβο μετρώντας πάντα το ισοζύγιο κόστους-κέρδους.
Κλείνοντας θεωρώ ότι δεν είναι κακό να διαφωνούμε ακόμα και έντονα.
Φιλικά
Βασίλης
Προτιμώ να διαφωνώ μαζί σου με επιχειρήματα παρά να συμφωνώ με άλλους με συνθήματα.
σωστο. και ομολογω ότι είμαι ακόμα επιρεπής σε συνθήματα. κουσούρι από την ΚΝΕ είναι αυτό.
Δημοσίευση σχολίου