Πεσ'τα χρυσόστομε!

Σε συζήτηση που έγινε πρόσφατα στη Βουλή με θέμα τον κακό χαμό στο χώρο των δανείων -τόσο σε πληθώρα όσο και σε τοκογλυφία- η τοποθέτηση του πρωθυπουργού της χώρας κ. Καραμανλή ήταν κατά λέξη:

«Είναι γεγονός ότι ο τραπεζικός δανεισμός από επιχειρήσεις και νοικοκυριά αυξάνεται εδώ και αρκετά χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όμως η αύξηση αυτή δεν είναι κατ΄ ανάγκη αρνητική εξέλιξη, ιδίως όταν αφορά στην απόκτηση περιουσιακών στοιχείων ή την πραγματοποίηση επενδύσεων».

Από οικονομία δε σκαμπάζω και πολλά. Από τα λίγα ελληνικά που ξέρω καταλαβαίνω πως η αδυναμία ενός πολίτη να αποκτήσει οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο με το μισθό του και με αποταμίευση, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Το φέσωμα δηλαδή είναι δείκτης ευημερίας. Η Ελλάδα δηλαδή που είναι χρεωμένη μέχρι τα φρύδια και χρωστάει σε όποιον μιλάει ανθρώπινη γλώσσα, δεν το κάνει λόγω οικονομικής αδυναμίας αλλά αντιθέτως επειδή είναι οικονομικά έυρωστη.
Στη συνέχεια και αναφορικά στους καταχρηστικούς όρους με τους οποίους οι τράπεζες χρεώνουν τους δανειολήπτες ο πρωθυπουργός τόνισε κατα λέξη:

«Είναι ένα σοβαρό ζήτημα στο οποίο απαιτείται υπευθυνότητα τόσο από τους δανειολήπτες όσο και από τις τράπεζες».

Πρόσεξε τη φρασεολογία του. Είναι πολύ προσεκτική. "Είναι ένα σοβαρό ζήτημα". Δεν τολμάει, μπροστά στα αφεντικά του, να πει πως η τοκογλυφία είναι ποινικό αδίκημα.
Βέβαια στο Ελλαδιστάν παράνομο είναι ότι δεν φορολογείται. Για παράδειγμα ο ιδιώτης τοκογλύφος ή ο ιδιώτης στοιχηματατζής κρατάει όλο το κέρδος για τον εαυτό του. Αντίθετα οι επιχειρήσεις-τοκογλύφοι ( σε καιρό που ο πληθωρισμός ήταν 3-3,5 % οι τράπεζες δάνειζαν με 15 %) ή ο επίσημος τζογαδόρος (ΟΠΑΠ) έχουν κέρδη ένα μέρος των οποίων μοιράζονται με το κράτος μέσω της φορολογίας. Και είναι νόμιμοι. Ή μάλλον γι' αυτό το λόγο είναι νόμιμοι. Πληρώνουν την απαραίτητη "προστασία" στο κράτος και όλα βαίνουν καλώς.
Κανονική καμόρα δηλαδή.
Οι νόμοι; Ποιοι νόμοι; Αν ήταν οι νόμοι να εφαρμόζονται για όλους το ίδιο, τότε θα είχαμε και δημοκρατία!