Τώρα που έκατσε ο κουρνιαχτός με το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' δημοτικού, τώρα που η μόδα της ιστοριολαγνείας πέρασε, τώρα που μπήκαν τα πατριωτικά γιαταγάνια στο θηκάρι, ίσως τώρα μπορούμε να συζητήσουμε περί γραφής της ιστορίας.
Ψάχνουμε αντικειμενικότητα στη διήγηση της ιστορίας; Είναι αστείο μόνο να το σκεφτούμε. Βάλτε, για παράδειγμα, τρία άτομα να περιγράψουν ένα περιστατικό στο οποίο ήταν παρόντες και θα έχετε τρεις διαφορετικές ιστορίες. Διαφορετική οπτική γωνία ο καθένας, διαφορετικό επίπεδο συγκέντρωσης ως προς το συμβάν, διαφορετική ανάλυση των αιτιών και των συνεπειών.
"Την ιστορία την γράφουν οι νικητές". Μια ρήση που κρύβει αντικειμενικότητα. Και οι ηττημένοι; Δεν υπάρχει ιστορία για αυτούς; Πόσες είναι οι αλήθειες τελικά; Και όσοι κόπτονται περί της αλήθειας, ποια αλήθεια προτιμούν; Των νικητών ή των ηττημένων;
Και μια απορία ακόμα. Όλες οι χώρες έχουν ένδοξη ιστορία να επιδείξουν. Υπάρχει έστω και ένα έθνος με ντροπιαστική ιστορία ή όλοι τα κάναμε όλα τέλεια, τίμια και δαφνοστεφανωμένα;
8 σχόλια:
Εγώ νομίζω πως η Ιστορία δε μπορεί να διδαχθεί. Μπορεί μονο να ερευνηθεί και ίσως να ανακαλυφθεί.
Αν ξαναγυρίσουμε στον Θουκυδίδη, έχουμε ελπίδες. Εννοώ στον τρόπο που έγραψε, συλλέγοντας γνώμες και φιλτράροντάς τες.
Οσο για τους νικητές και τους ηττημένους, δες, δυστυχώς, τους αντάρτες του χτες. Τους ξεχάσαμε πια, ενώ οι δοσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες βασιλεύουν και σήμερα (οι απόγονοί τους δηλαδή).
@padrazo
Η μελέτη της ιστορίας έχει συναισθηματισμό. Ο καθένας τον δικό του. Φιλτράροντας τις όποιες πηγές βρεις θα επιλέξεις την αλήθεια που ταιριάζει σε σένα. Άλλωστε στην ιστορία όλα έγιναν κατά ζεύγη. Ο αφέντης εναντίον του δούλου, ο κατακτητής εναντίον του κατακτημένου. Και καλείσαι να πάρεις μια θέση. Να πας με τη μια ή την άλλη μεριά.
@εαρινή συμφωνία
Το αδυνάτισμα της μνήμης-η λήθη δηλαδή- βοηθάει στο να στρογγυλεύοθν οι γωνίες της ιστορίας. Οι γωνίες που αν πέσεις απάνω τους πονάς. Ποιος μπορεί άλλωστε να πει άνετα ότι κατά την άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς υπήρχαν 50 χιλιάδες Έλληνες στο στρατό του Μωάμεθ; Η ιστορία που γράφουμε, που διδασκόμαστε, που αναπαράγουμε είναι ο εθνικός μας μύθος. Πρέπει κάθε έθνος να είναι υπερήφανο για την καταγωγή του. Διαφορετικά ποιος ο λόγος ο Έλληνας νά'ναι Έλληνας, ο Ισπανός Ισπανός κοκ. Δεν είναι δόκιμος ο όρος αλλά αυτοπροπαγανδιζόμαστε.
Πες μου για το Διλοφο σε παρακαλω
Ένα μικρό χωριό στο κεντρικό ζαγόρι πολύ κοντά στα Γιάννενα, σε 30-35 λεπτά είστε εκεί. Πέτρινα σπίτια και καλντερίμια τυπικό και πανέμορφο χωριό μη τουριστικά ανεπτυγμένο (ευτυχώς) ακόμα. Να ρωτήσω κι εγώ κάτι με τη σειρά μου. Το επίθετό σας το έχω συναντήσει στη Ζάκυνθο. Έχετε καταγωγή από εκεί;
Είσαι από το Δίλοφο; Πήγα τα Χριστούγεννα και έμεινα στον ξενώνα Γαία και έτρωγα στο Λίθο. Τον ξενώνα τον έχει μια καταπληκτική οικογένεια που τον έφτιαξε με μεράκι. Φυσικά δε χρειάζεται να πω ότι όλα τα χωριά είναι καταπληκτικά και το Δίλοφο ακριβώς αυτό που ήθελα.
Δεν είμαι από εκεί αλλά είναι ένα πολύ όμορφο μέρος.Μένω στα Γιάννενα και είμαι από τους προνομιούχους νά'χω τα ζαγοροχώρια πολύ κοντά.
Δημοσίευση σχολίου