Άνοιξέ το το ρημάδι!

"Μπάχαλο", λέει, θα γίνει στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, λόγω των κινητοποιήσεων φοιτητών και καθηγητών. Και χρειάζονται οι κινητοποιήσεις για να γίνει μπάχαλο; Δηλαδή, για να καταλάβω, τον υπόλοιπο καιρό λειτουργούν αρμονικά τα πανεπιστήμια;
Έχουν περάσει μερικά χρονάκια από την τελευταία μου επαφή με τη δημόσια εκπαίδευση αλλά αυτό δεν με εμποδίζει από το να έχω άποψη. Άλλωστε μία φορά στη ζωή σου να έχεις επαφή με το Δημόσιο αρκεί για να το γνωρίζεις μια ζωή.
Ποιοι είναι όλοι αυτοί που κινητοποιούνται ενάντια στο νέο νόμο για τα πανεπιστήμια; Τι κακό φοβούνται ότι θα φέρει ο νέος νόμος και τι καλό θέλουν να διατηρήσουν με την κατάργησή του;
Για παράδειγμα γιατί αιφνιδιάστηκαν οι διοικήσεις των πανεπιστημίων με την πρόταση του υπουργού να καταθέσουν τα πλάνα τους για την επόμενη 4ετία αλλιώς θα σταματήσει η χρηματοδότηση; Δεν τους φτάνει ο χρόνος απαντούν. Μα τώρα θα σκεφτούν τι στόχους έχουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα; Την τελευταία στιγμή; Αυτό είναι δημόσια παραδοχή πως τόσα χρόνια λειτουργούν με αυτόματο πιλότο και αντί να πάνε στα σπίτια τους ντροπιασμένοι βγάζουν και "αντιστασιακή" γλώσσα...τρομάρα τους!
Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ ποια αρρωστημένη φαντασία θεωρεί δημοκρατικό το να συμμετέχουν στις πρυτανικές εκλογές μόνο οι εκπρόσωποι των φοιτητών-με όλες τις συναλλαγές παρέα- και όχι το σύνολο αυτών. Και κυρίως δεν μπορώ να φανταστώ, τον παραλογισμό να κινητοποιηθούν οι φοιτητές προκειμένου να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους...να μην συμμετέχουν στις πρυτανικές εκλογές!
Το πιο βασικό όμως είναι ότι, όταν υπερασπίζεσαι το δημόσιο ανοιχτό πανεπιστήμιο δεν μπορείς να το κλείνεις.Τι καταλαμβάνεις τότε; Την ίδια την ελευθερία στη σκέψη, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, το ίδιο το άσυλο για το οποίο στα λόγια νοιάζεσαι. Απλά γιατί τότε βάζεις το βούτυρο πάνω στο ψωμί της ιδιωτικοποίησης.
Όταν στα λόγια νοιάζεσαι για τη μόρφωση με δημόσιο χαρακτήρα αλλά στην πράξη λοξοκοιτάς ποια πτυχία "έχουν" δουλειά γίνεσαι αναξιόπιστος σχετικά με τα κίνητρα που σε οδηγούν σε κινητοποιήσεις.
Όταν ως φοιτητής υπερασπίζεσαι το σουλτανάτο, της μοναδικής αλήθειας και ασυδοσίας των καθηγητών, δεν καταλαβαίνεις πως αυτό στρέφεται εναντίον σου;
Επομένως, αντί οι φοιτητές να κινητοποιηθούν για να αλλάξει, επιτέλους, κάτι στα πανεπιστήμια, κάνουν το ακριβώς αντίθετο, δίνοντας δικαίωμα σε μια απολυταρχική και άκρως οπισθοδρομική κυβέρνηση να τους χαρακτηρίζει ως συντηρητικούς. Το πιο προοδευτικό κομμάτι κάθε κοινωνίας αυτή τη στιγμή φαίρεται με δημοσιοϋπαλληλικό τρόπο και μάλιστα του χειρίστου είδους!

Τι επιλέγεις;

H κατηφόρα σε πηγαίνει στον πάτο, αλλά είναι ξεκούραστη και ευχάριστη. Η ανηφόρα, αντίθετα, σε πάει στην κορυφή, αλλά με πολύ κόπο και ιδρώτα.

Megaloi Ellines!

*Τυπική ελληνική οικογένεια κατά τη διάρκεια της Επαναστάσεως*



Πρόσφατα ολοκληρώθηκε η ψηφοφορία που οργάνωσε ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ σε συνεργασία με το ΒΒC προκειμένου να αναδειχθούν οι μεγάλοι Έλληνες. Εδώ θα βρείτε τους 100 επικρατέστερους με τυχαία σειρά.
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα σχετικά με το ποιους θεωρούμε μεγάλες προσωπικότητες. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι ανάμεσα στους 100 Έλληνες ψηφίσαμε και κάποιους οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που λένε Ελληνική καταγωγή. Όχι ότι οι άνθρωποι είχαν μικρή ιστορική αξία (είπαμε περί ορέξεως...), απλά με ευθύνη του ΣΚΑΙ η ιστορική άγνοια των Ελλήνων επισημοποιήθηκε.
Και αναφέρω τις ιστορικές αυτές προσωπικότητες:

- Κωνσταντίνος Α' ή Μέγας Κωνσταντίνος ή Άγιος Κωνσταντίνος (βοήθειά μας) ή κατά κόσμον Flavius Valerius Constantius. Γιος του Aurelius Valerius Constantius και της Flavia Iulia Elena. Γεννημένος στο Νις της σημερινής Σερβίας ουδεμία σχέση είχε ο άνθρωπος με αυτό που λένε Ελλάδα (ούτε ξυστά δηλαδή)
- Ιουστινιανός Α' ή Μέγας (κι αυτός) Ιουστινιανός ή κατά κόσμον Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus Ιλλυρικής καταγωγής, επίσης περαστικός από τα Ελληνικά "δημοτολόγια"
-Όθων της Ελλάδος (ναι δικός μας!) ή κατά κόσμον Otto von Wittelsbach γιος του Ludwig I von Bayern και της Therese von Sachsen-Hildburghaussen. Ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν πως μέχρι τη στιγμή που τον κατσίκωσαν εδώ η μόνη επαφή που είχε με την Ελλάδα ήταν φιλολογική.
Τέλος άφησα ένα πρόσωπο που πολλοί ψήφισαν ως μεγάλη Ελληνική ιστορική προσωπικότητα. Τον Άγνωστο Στρατιώτη. Ο Χριστός κι η Παναγία δηλαδή! Μαλάκας ήταν ο Άγνωστος Γεωργός; Ο Άγνωστος Οικοδόμος;

Πεσ'τα χρυσόστομε!

Σε συζήτηση που έγινε πρόσφατα στη Βουλή με θέμα τον κακό χαμό στο χώρο των δανείων -τόσο σε πληθώρα όσο και σε τοκογλυφία- η τοποθέτηση του πρωθυπουργού της χώρας κ. Καραμανλή ήταν κατά λέξη:

«Είναι γεγονός ότι ο τραπεζικός δανεισμός από επιχειρήσεις και νοικοκυριά αυξάνεται εδώ και αρκετά χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, όμως η αύξηση αυτή δεν είναι κατ΄ ανάγκη αρνητική εξέλιξη, ιδίως όταν αφορά στην απόκτηση περιουσιακών στοιχείων ή την πραγματοποίηση επενδύσεων».

Από οικονομία δε σκαμπάζω και πολλά. Από τα λίγα ελληνικά που ξέρω καταλαβαίνω πως η αδυναμία ενός πολίτη να αποκτήσει οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο με το μισθό του και με αποταμίευση, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Το φέσωμα δηλαδή είναι δείκτης ευημερίας. Η Ελλάδα δηλαδή που είναι χρεωμένη μέχρι τα φρύδια και χρωστάει σε όποιον μιλάει ανθρώπινη γλώσσα, δεν το κάνει λόγω οικονομικής αδυναμίας αλλά αντιθέτως επειδή είναι οικονομικά έυρωστη.
Στη συνέχεια και αναφορικά στους καταχρηστικούς όρους με τους οποίους οι τράπεζες χρεώνουν τους δανειολήπτες ο πρωθυπουργός τόνισε κατα λέξη:

«Είναι ένα σοβαρό ζήτημα στο οποίο απαιτείται υπευθυνότητα τόσο από τους δανειολήπτες όσο και από τις τράπεζες».

Πρόσεξε τη φρασεολογία του. Είναι πολύ προσεκτική. "Είναι ένα σοβαρό ζήτημα". Δεν τολμάει, μπροστά στα αφεντικά του, να πει πως η τοκογλυφία είναι ποινικό αδίκημα.
Βέβαια στο Ελλαδιστάν παράνομο είναι ότι δεν φορολογείται. Για παράδειγμα ο ιδιώτης τοκογλύφος ή ο ιδιώτης στοιχηματατζής κρατάει όλο το κέρδος για τον εαυτό του. Αντίθετα οι επιχειρήσεις-τοκογλύφοι ( σε καιρό που ο πληθωρισμός ήταν 3-3,5 % οι τράπεζες δάνειζαν με 15 %) ή ο επίσημος τζογαδόρος (ΟΠΑΠ) έχουν κέρδη ένα μέρος των οποίων μοιράζονται με το κράτος μέσω της φορολογίας. Και είναι νόμιμοι. Ή μάλλον γι' αυτό το λόγο είναι νόμιμοι. Πληρώνουν την απαραίτητη "προστασία" στο κράτος και όλα βαίνουν καλώς.
Κανονική καμόρα δηλαδή.
Οι νόμοι; Ποιοι νόμοι; Αν ήταν οι νόμοι να εφαρμόζονται για όλους το ίδιο, τότε θα είχαμε και δημοκρατία!

Σκασμός επιτέλους!

Στη χώρα των 11 εκατομμυρίων ανθρώπων, στη χώρα του απόλυτου μέτρου, της σύνεσης και της λογικής έχουμε:

- 65 εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας και 198 τοπικής.
- 9 τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας και 151 τοπικά.
- 953 ραδιοφωνικούς σταθμούς.

Κατάλαβες τώρα πώς εξηγείται η ασυγκράτητη παπαρολογία;

Συμπληρωματικαί πληροφορίαι:

Στη Γαλλία των 63 εκατομμυρίων κατοίκων, σε μια χώρα με άγνοια δημοκρατίας, ελευθερίας λόγου και σκέψης ( τι να μας πουν και οι κουτόφραγκοι από τη ζωή τους; ) τα αντίστοιχα στοιχεία έχουν ως εξής:

- 22 εθνικές και 27 τοπικές εφημερίδες
- 7 εθνικοί και 15 τοπικοί τηλεοπτικοί σταθμοί
- 21 ραδιοφωνικοί σταθμοί

...είναι να τους λυπάσαι.

Ποτέ την αιτία.

Με αφορμή το τελευταίο τραγικότατο γεγονός στη Θεσσαλονίκη, όπου ερασιτέχνες αστυνομικοί επέτρεψαν σε τοξικομανή κρατούμενο να δολοφονήσει οδηγό αστικού λεωφορείου, (ξανα)τίθενται ερωτήματα με συγκεκριμένη σειρά.
Πρώτα απ' όλα αυτό το "με αφορμή" γεννάει το ερώτημα "γιατί;". Γιατί μαζεύονται τόσες αφορμές κάθε φορά; Γιατί οι αφορμές να επαναλαμβάνονται; Γιατί να αφορούν παρόμοια γεγονότα; Γιατί δεν διορθώνονται εξ'αρχής;
Τα διάφορα "γιατί" γεννούν με τη σειρά τους μια ομάδα από "τι;". Τι φταίει; Τι λάθος γίνεται ξανά και ξανά; Τι δεν έχει γίνει; Τι θα μπορούσε να είχε γίνει;
Αυτόματα το ερώτημα αλλάζει στο "ποιος;" Ποιος ευθύνεται; Ποιος αποφασίζει; Ποιος εκτελεί; Ποιος εκπαιδεύει; Ποιος εκπαιδεύεται; Ποιος κάνει λάθη; Ποιος διορθώνει;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε όλα αυτά τα ερωτήματα υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής που είμαστε όλοι εμείς οι πολίτες. Θα χρειαστεί άλλη μια επώδυνη ενδοσκόπηση για να δούμε τι σκεφτόμαστε και τι ζητάμε.
Τελικά τι αστυνομία θέλουμε; Τι εφορία θέλουμε; Τι νοσοκομεία θέλουμε; Τι παιδεία θέλουμε; Τι δικαιοσύνη θέλουμε; Τι πολεοδομία θέλουμε;
Η απάντηση είναι απλή, όσο και αποκαρδιωτική. Θέλουμε όλα τα παραπάνω να μοιάζουν σε εμάς. Να είναι δηλαδή αυστηρά ως προς τα δικαιώματα αλλά ελαστικότατα ως προς τις υποχρεώσεις.
Θέλουμε για παράδειγμα την αστυνομία να κάνει αλκοτέστ αλλά όχι όταν ξενυχτάμε εμείς. Θέλουμε την εφορία να κατασπαράξει τους φοροφυγάδες αλλά να κάνει τα στραβά μάτια στα αδήλωτα δικά μας ενοίκια. Θέλουμε την πολεοδομία να κατεδαφίσει το αυθαίρετο του Σουφλιά αλλά όχι το δικό μας μαντρότοιχο στη θάλασσα. Αγανακτούμε με την αμορφωσιά των παιδιών αλλά θέλουμε το βλαστάρι μας να περάσει στο πανεπιστήμιο με 5!
Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο; Γίνεται; Δε γίνεται!
Μεγάλη μαγκιά να κάνουμε κομματάκια τους δύο αστυνομικούς! Τεράστια πυγμή και ιδιαίτερη αποφασιστικότητα θα δείξουμε στη τιμωρία τους! Λες και εμείς είμαστε από άλλη χώρα. Λες και ήρθαμε από άλλο πλανήτη και χαζεύουμε απορημένοι για τα παράξενα που συμβαίνουν γύρω μας και είναι πρωτόγνωρα! Λες και ο "ωχαδερφισμός" της Ελλάδας αφορά άλλους και εμείς απλώς περνάγαμε από τη γειτονιά!
Έχει καταντήσει βαρετό αλλά repetitio matter studiorum est. H κοινωνία είναι ένας καθρέφτης και όσες κι αν φέρουμε στροφές γύρω από τον εαυτό μας, πάντα το είδωλό μας θα καθρεφτίζεται εκεί!

Τον ξέσκισαν!

Σύμφωνα με τα διάφορα πολιτικά ρεπορτάζ, το βάρος στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη θα ρίξουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ . Το μεν ΠΑΣΟΚ με βροχή επερωτήσεων (σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή) στη Βουλή, θα "κολλήσει" στον κοινοβουλευτικό τοίχο τους αρμόδιους υπουργούς. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ με ακτιβιστικές ενέργειες ( ξέρεις τώρα, παντομίμα-δάδες-ιντελεκτουέλ αφίσες...γενικώς τσίρκο) σε δημόσιους χώρους, θα αναδείξει τα προβλήματα του πολίτη.
Φαντάζομαι τα υπόλοιπα προβλήματα της αιωνιότητας τα έλυσαν, οπότε ας ασχοληθούν και με τα ταπεινά της καθημερινότητας.
Από τη μεριά του το ΚΚΕ ακολουθεί σταθερή πορεία. Την πορεία της πλέριας λαϊκής αναμπουμπούλας.
Α, ρε Καραμανλή! Τι όνειρο νά 'βλεπες πριν από μερικά χρόνια; Τέτοια κωλοφαρδία αυτός ο άνθρωπος!

Συνδικαλιστική πρωτομαγιά.

Εργαζόμενη, εργαζόμενε! Μη σηκώνεις το κεφάλι! Όλοι οι εργαζόμενοι χώρια! Εμπρός για νέες ήττες, για νέες συντριβές!