Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2006

ΕΝ-ΔΥΟ,ΕΝ-ΔΥΟ....

Για δες καιρό που διάλεξε ο ελληνικός στρατός να με πάρει επίστρατο!Παραμονές Χριστουγέννων οι αθεόφοβοι με ειδοποίησαν να παρουσιαστώ για μια εβδομάδα για μετεκπαίδευση.Σε τι ακριβώς δεν ξέρω.Πάντως αυτήν την ιστορία με τους επίστρατους,ακόμα κι όταν υπηρετούσα τη θητεία μου,δεν την καταλαβαίνω.Τότε είχαν μαζευτεί καμιά εκατοστή τύποι από διάφορα μέρη της Ελλάδας ταλαιπωρημένοι τάχα να εκπαιδευτούν μέσα σε βροχή και κρύο.Δεν άκουγαν κανέναν(και καλά έκαναν) ,δεν έκαναν τίποτα(και καλά έκαναν) γενικώς και παρά τη θέλησή τους συμμετήχαν σε ένα θέατρο του παραλόγου όπου οι μισοί δούλευαν τους άλλους μισούς..αλλά πάντα με σοβαρότητα.Με στυλ να μην ξεχνιόμαστε!
Τώρα πρέπει και εγώ να πάρω μέρος στο θίασο,να δικαιολογίσω με την παρουσία μου κάποια ωραία κονδύλια που προφανώς ως(ή καλύτερα σαν)κράτος έχουμε μπόλικα για ξόδεμα.
Πάρε βήμα νέος!!!

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2006

Σσσσσσσς...

Έβλεπα τις προάλλες στη ΝΕΤ τον Μ.Ανδρουλάκη σε μια εκπομπή να μιλάει γενικώς και αορίστως(βέβαια έγινε πιο συγκεκριμένος όταν αναφέρθηκε στο νέο του βιβλίο).Μίλαγε,μίλαγε,μίλαγε ακατάπαυστα χωρίς ανάσα και χωρίς διακοπή.Παρακολουθώ όλους τους εκλεγμένους στις δημόσιες τοποθετήσεις τους γιατί όσο κι αν είναι κουραστικό πρέπει να ακούμε αυτούς που στο κάτω κάτω εμείς εκλέξαμε.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις κανένας δεν ακούει το συνομιλητή του.Μόνο μιλάνε και τους ενδιαφέρει να πούνε το ποίημά τους.Ψάχνουν να βρουν το καλύτερο τσιτάτο σαν και να διαγωνίζονται για τη μεγαλύτερη εξυπνάδα.
Τι πλάκα θα είχε να προσκαλούσαν έναν πολιτικό σε κάποια εκπομπή και να του έλεγαν πως για 1 ώρα δεν θα μιλήσει καθόλου.Σαν μια δοκιμασία αυτοσυγκράτησης ότι και να ακούσει να μη βγάλει μιλιά.Τι ζητάω κι εγώ ο αφελής;Και κυρίως από ποιους το ζητάω;

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2006

Ιστορικά αποφθέγματα

"Ξέρεις ποιος είμαι εγώ,ρε;".Λατρεμένη ρητορική ερώτηση των Ελλήνων που ακούγεται καθημερινά με συχνότητα ανάλογη του "μαλάκας".
Αν σπάσουμε τη φράση και την αναλύσουμε έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον!
Ξέρεις-ποιος είμαι εγώ-ρε;
"Ξέρεις..." Επί της ουσίας είναι μια πρόσκληση στο θυμητικό του άλλου να ξεδιαλύνει στο μυαλό του το σύνολο των προσώπων που γνωρίζει και να αναγνωρίσει φυσιογνωμικά τον ερωτώντα.Περικλείει και την πρόκληση του ταχύτατου χρόνου που πρέπει να γίνει όλη αυτή η διαδικασία.Σε τελική ανάλυση είναι μια πολύ ωραία εξάσκηση του μυαλού που ως γνωστό κάνει καλό στην πρόληψη του Altzheimer.
"...ποιος είμαι εγώ..." Οι τρεις μαγικές λέξεις της ύπαρξής μας.Βασανιστικά δίπλα μας απ'την γέννηση ως το θάνατο.Από την εποχή του Σωκράτη εώς τώρα κανείς δεν έχει καταφέρει να φτάσει στην αυτογνωσία.Η παγκόσμια φιλοσοφική σκέψη και η ψυχολογία έχουν ξοδέψει άπειρες ώρες προκειμένου να πλησιάσουν την απάντηση αυτής της απορίας που σε ισχύ ισοδυναμεί με ερωτήματα περί δημιουργίας του σύμπαντος.
"...ρε;" Προσφόνηση όχι τόσο ευγενική.Άλλωστε και στα σταυρόλεξα ερωτάται ως αγενής νότα.Βέβαια μπορεί να υποκρύπτει και κάποια οικειότητα γεγονός που συσφίγγει τις σχέσεις.
Η φράση αυτή είναι τόσο διαδεδομένη και άρηκτα συνδεδεμένη με την ψυχοσύνθεση του Έλληνα σε σημείο να'χει πάρει θέση δίπλα στο "ή ταν ή επί τας" ή στο "ελευθερία ή θάνατος".
Πίσω της όμως κρύβεται όλη η αγένεια,ο ψευτοτσαμπουκάς,η τζάμπα μαγκιά και ο κομπλεξισμός της φυλής μας.Αυτος που κάνει τη συγκεκριμένη ερώτηση δεν ξέρει ποιος είναι αλλά ξέρει πολύ καλά τι είναι.Είναι ένας άνθρωπος συναισθηματικά γυμνός και ανάπηρος που μέσω επιθετικών ερωτήσεων σε αγνώστους ψάχνει ενέσεις τόνωσης της αυτοεκτίμησής του.Είναι ένα ανθρωπάκι που απευθύνεται σε ανθρωπάκια και θαυμάζεται από ανθρωπάκια.

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2006

HIV(+)

Σήμερα παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS ή αλλιώς άλλο ένα μνημόσυνο.
Ανέκαθεν αυτές οι "παγκόσμιες μέρες κατά ή υπέρ..."μου κάθονταν στο στομάχι σαν στιφάδο!Είναι ότι πιο υποκριτικό έχουμε σκαρφιστεί για να κρύβουμε κάτω απ'το χαλάκι τις ευθύνες μας για πάρα πολύ σοβαρά ζητήματα.Από την άλλη έχουμε "χαρίσει" μια μέρα σε κάτι που τις υπόλοιπες 364 συνειδητά αδιαφορούμε ή και υπονομεύουμε.Πετάμε ένα ξεροκόμματο και κοιμόμαστε ήσυχοι που εκπληρώσαμε στο ακέραιο τις ευθύνες μας απέναντι στη ζωή.
Το χειρότερο είναι πως τα διάφορα κινήματα(οικολογικό,εργατικό,φεμινιστικό κτλ)θεωρούν κατάκτηση των αγώνων τους την καθιέρωση αυτών των ημερών.Βρε,αν έβγαινε κάτι καλό από αυτό το "θεσμό" θα τον επέτρεπαν;Θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος πόσο έχει βελτιωθεί το περιβάλλον ή οι συνθήκες εργασίας μας εξαιτίας των "ημερών".
Για παράδειγμα θα βγουν σήμερα διάφοροι επιστήμονες αλλά και άσχετοι(κυρίως άσχετοι)να μας ενημερώσουν για το AIDS.Όλοι αυτοί,που τον υπόλοιπο καιρό είναι εξαφανισμένοι,θα μας μιλήσουν για την πρόληψη και το προφυλακτικό,για τα βήματα προόδου της ιατρικής,για το πόσο καλό κάνει η μονογαμία και άλλα τέτοια όμορφα.
Δεν θα μας πουν όμως για τους βιασμούς στις Αφρικανικές χώρες,για την απαγόρευση του προφυλακτικού από την καθολική εκκλησία,για τα παιγνίδια των φαρμακοβιομηχανιών που δεν βρίσκουν κέρδος από την πώληση αντιρετροικών φαρμάκων στις χώρες του τρίτου κόσμου,για το ανεπαρκέστατο σύστημα διάγνωσης της νόσου,για τον σεξοτουρισμό στην Ασία αε συνδυασμό με την εκεί παιδική πορνεία.ΠΟΙΟΣ θα μιλήσει για όλα αυτά που είναι καυτές πατάτες στα χέρια μας;
Το παραμύθι των διαφόρων "ημερών"προκειμένου να τιμήσουμε ότι ατιμάζουμε τον υπόλοιπο καιρό δεν μας κοιμίζει πια ευχάριστα.Έχει γίνει αρκετά μονότονο και εκνευριστικό!