Και ευτυχισμένο το νέο έτος!

Χαρείτε συνάνθρωποι! Έρχεται ο καινούριος χρόνος με νέες ελπίδες και όνειρα! Όλοι διασκεδάζουν και τα πρώτα παιδάκια ήδη λένε τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Αυτό το δέντρο το φυλάνε με ζήλο...



...ενώ για αυτά δεν είχαν χρόνο!


Για αυτό το βρέφος επιστρατεύονται 5 διμοιρίες ΜΑΤ για την προστασία του...



...ενώ αυτό το βρέφος είναι δύσμοιρο!

Και σανό έχω, λέγεται!

Να μου λύσεις μια απορία σε παρακαλώ. Σε ποια χώρα του κόσμου θα υπήρχε τέτοια αλληλουχία γεγονότων και όλα θα κυλούσαν χαλαρά; Πες μου μία χώρα!
Τα σκάνδαλα πέφτουν βροχή, η κατάχρηση χρήματος και εξουσίας είναι ο κανόνας και κανένας δεν αντιδρά. Τα ατομικά και εργασιακά δικαιώματα τα έχουν κάνει ρολό και μας τα έχουν βάλει στον κώλο χωρίς λιπαντικό.
Πυροβολούν μαθητές σαν μπεκάτσες.
Οποιοσδήποτε είναι αδύναμος σκοτώνεται κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Η κυβέρνηση είναι μονίμως παραπλανημένη, ηλίθια δηλαδή. Το χειρότερο είναι πως πιστεύουν ότι έχουν να προσφέρουν και παραμένουν στην εξουσία.
Το ΠΑΣΟΚ πριν ακόμα πάρει την εξουσία έχει πάρει το αλαζονικό ύφος. Το χείριστο είναι πως υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κι αυτό να προσφέρει και βιάζονται να το ανεβάσουν στην εξουσία.
Στην αριστερά μετράνε ποιος την έχει πιο μεγάλη την επιρροή στην κοινωνία.
Οι συνδικαλιστές υπακούωντας στον τσοπάνη κυρήσσουν 3ωρες στάσεις για φραπέ.
Κι εμείς καθόμαστε στην τηλεόραση και βλέπουμε τους 16άρηδες να βγάζουν το φίδι απ'την τρύπα και το Λαζόπουλο να μας πλάθει την άποψη.

Απογοήτευση.

Απογοητευμένοι οι Έλληνες παρακολουθούν τις τσέπες τους να γεμίζουν με χρήματα, αφού λόγω των κατεστραμμένων καταστημάτων δεν μπορούν να πάνε για ψώνια!

Σκόρπιες σκέψεις.

Ζούμε σε μία χώρα που ένας δολοφονημένος 15χρονος θα μπορούσε να είναι ο αδερφός μας, ο γιος μας, ο ανηψιός μας, ο εγγονός μας, ο συμμαθητής μας αλλά ο αστυνόμος-δολοφόνος ΔΕΝ θα μπορούσε να είναι ο αδερφός μας, ο γιος μας, ο πατέρας μας, ο συνάδελφός μας.

Μια μωβ σκιά...

«...Μια μωβ σκιά Μαΐου ξάπλωσε στον τόπο. Οσα συνέβησαν στα Εξάρχεια και στη Νομική Σχολή. Και στην οδό Σκουφά και Σόλωνος, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους ενόχλησαν τους Ελληνες πολίτες και αγανάκτησαν τον Τύπο ολόκληρο. Γιατί δεν τους εξολοθρεύουν και δεν τους σπάνε το κεφάλι. Γιατί δεν ρίχνουν δακρυγόνα. Και η Σύγκλητος και οι φοιτητές όλων των παρατάξεων, όλοι αγανακτισμένοι με τα τριάντα-εκατό παιδιά που δεν το βάζουν κάτω, δεν εννοούνε να παραδεχτούν πως η όποια ελευθερία ανήκει μόνο στους αστυνομικούς και τους ηλικιωμένους. Που δεν μπορούν να αντιληφθούν γιατί καταδιώκονται αδιάκοπα, προπηλακίζονται ατελείωτα και συνεχώς υποχρεούνται να δέχονται εξευτελισμούς. Κι ο προπηλακισμός αρχίζει από τον δάσκαλο, τον επιστάτη του σχολείου, από τον οδηγό και τον εισπράκτορα του λεωφορείου, απ' τον καθηγητή και τον δημόσιο λειτουργό ώς τον δημόσιο υπάλληλο, από τους αξιωματικούς κι εκπαιδευτές στο κέντρο κατατάξεως ώς τον τυχαίο μοτοσικλετιστή της τροχαίας που θα του ζητήσει άδειες, ταυτότητες και πιστοποιητικά. Ως τον γιατρό του νοσοκομείου που θα τον πάνε σηκωτό, ύστερα από τη γροθιά του οργάνου της τάξεως. Και το γνωρίζουμε πολύ καλά.

Εξύβριση αρχής - έτσι ονομάζεται η απαίτηση εξηγήσεων. Χειροδικία κατά της αρχής - έτσι είθισται να αποκαλείται η ενστικτώδης κίνηση του αμυνόμενου νέου. Και η ιστορία δεν έχει τέλος. Η ανωνυμία και η εισαγγελική αρχή θα του προσφέρει ή μια τραυματική αγανάκτηση ισόβια ή τον επιζητούμενο από την πολιτεία ευνουχισμό του. Αυτή είναι μια καθημερινή πραγματικότητα και, δυστυχώς, γνησίως ελληνική τα πρόσφατα και τελευταία σαράντα χρόνια - όσα είχα δηλαδή την ευτυχία να ζήσω σαν επώνυμος πολίτης εις τούτον τον ένδοξον κατά τα άλλα τόπον μας.

Μια μωβ σκιά Μαΐου σκέπασε την Αθήνα. Κι όμως δεν βρέθηκε ένας δημοσιογράφος, μια εφημερίδα ν' αγανακτήσει και να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει την αλήθεια για αυτό το τρίγωνο του αίσχους. Σκουφά, Μαυρομιχάλη και Ιπποκράτους. Κι άρχισε μια σκόπιμη, ύποπτη κι έντεχνη σύγχυση τριών ασχέτων μεταξύ των περιπτώσεων. Οι νεαροί των Εξαρχείων να παρουσιάζονται ίδιοι με τους αλήτες των γηπέδων, τους επονομαζόμενους χούλιγκανς, και επιπλέον να καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη, με στήλες ολόκληρες των θλιβερών εφημερίδων μας, ότι οι νέοι αυτοί, οι αναρχικοί, είναι οι βομβιστές και ίσως οι πιθανοί δράστες των δολοφονιών ή εμπρησμών. Και φυσικά, όταν με το καλό τελειώσει η δίωξη των εκατό, σαράντα ή είκοσι παιδιών και η όλη επιχείρηση στεφθεί με «επιτυχία», να πάρει τις διαστάσεις ενός πραγματικού θριάμβου... κατά του εγκλήματος. Την ίδια ώρα που δολοφονούνται εκδότες και οι δολοφόνοι δεν ανευρίσκονται. Δολοφονούνται πολίτες και οι δολοφόνοι δεν αποκαλύπτονται. Πεθαίνουν νέοι από ξυλοδαρμούς και οι δράστες κυκλοφορούν ανενόχλητοι και, τέλος, δεν... ανακαλύπτονται.

Την ίδια ώρα η πολιτεία αγανακτεί διότι υπάρχουν μερικά ζωντανά της κύτταρα που αντιδρούν άτεχνα, ανοργάνωτα, ίσως μ' αφέλεια, σ' όλην αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια, αντί να βλογάμε τον Θεό που βρίσκονται ακόμη μερικοί που δεν συνήθισαν στην «παρουσία του τέρατος». (...) Κορίτσια κι αγόρια με γυαλιά, έτσι καθώς κοιτάτε με απορία κι αγανάκτηση για ό,τι συμβαίνει γύρω σας, είμαι μαζί σας. Και σας αγαπώ».

Μάνος Χατζιδάκις, Μάιος 1986

Αγανακτισμένοι νοικοκυραίοι!

Αγανακτισμένοι νοικοκυραίοι και καταστηματάρχες είχαν κάψει το Πολυτεχνείο το '91, οι ίδιοι καίνε τη βιβλιοθήκη της Νομικής φέτος. Το κάψιμο της μόρφωσης είναι προνόμιο των αγανακτισμένων πολιτών της "Χρυσής Αυγής".

Το κράτος είναι εδώ!

Κουκουλοφόροι παρακρατικοί ενώ καταστρέφουν τους κόπους των νοικοκυραίων!

Κουστουμοφόροι.

Στο έλεος κουστουμοφόρων η Ελλάδα! Οι πολίτες απροστάτευτοι στις βάρβαρες διαθέσεις των κουστουμοφόρων, παρατηρούν την καταστροφή και τη λεηλασία από μία ομάδα περιθωριακών υπανθρώπων που σκοπό έχουν την αποσταθεροποίηση του κοινωνικού ιστού κρυμένοι πίσω από τα κουστούμια τους!

ΤΟΜΑΡΙ!!!

ΠΑΡΑΙΤΗΣΟΥ ΤΟΜΑΡΙ!!!

Τι έμαθα σήμερα.

Τι να πεις; Και τι να γράψεις; Από μόνη της η είδηση είναι τραγική.
" Νεκρός 15χρονος"!
Αυτό αρκεί. 15χρονος ρε γαμώ το; Δεν πρόλαβε ούτε να ανθίσει.
"Νεκρός 15χρονος από σφαίρα."
Τι μπορεί να έκανε ένα παιδί και δολοφονείται; Δεν υπάρχει κανένας λόγος να δολοφονήσεις κανέναν!
"Νεκρός 15χρονος από σφαίρα αστυνομικού."
Εκεί όλα παγώνουν! Από αστυνομικό; Από αυτόν που ο ρόλος του είναι η προστασία του πολίτη με κάθε προσωπικό τίμημα;
Και τι να πεις; Από που να κρατηθείς για να βρεις λίγη λογική; Να φταίει που οι αστυνομικοί είναι ανεκπαίδευτοι και βγαίνουν στην υπηρεσία μη έχοντας τις στοιχειώδεις γνώσεις; Σίγουρα φταίει. Να φταίει που στις τάξεις των αστυνομικών υπάρχουν κομπλεξικοί άνθρωποι που με το κουμπούρι στο χέρι κάνουν αυτοψυχοθεραπεία; Κι αυτό φταίει.
Και μετά τι;
Μετά έρχεται η δικαιολογημένη μεν, τυφλή δε οργή των συντρόφων. Έκαψες, έσπασες, τελικά ποιον τιμώρησες;
Θα τιμωρηθεί ο αστυνομικός; Θα τιμωρηθεί. Θα τον πάψουν από την υπηρεσία και θα τον πάνε σε κάποιο γραφείο ή θα τον στείλουν στα Δωδεκάνησα για "τιμωρία". Ή θα τον αποτάξουν. Ε, και;
Ο υπουργός θα κλάψει, θα πάρει και τη μάνα του 15χρονου τηλέφωνο να την παρηγορήσει, ίσως πάει στην κηδεία μαζί με τον αρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. για να δείξουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους. Ε, και;
Δεν παραιτούνται όμως. Δεν παραιτούνται! Δεν θεωρούν ότι έχουν ούτε πολιτική ευθύνη, ούτε φυσική ευθύνη, ούτε ευθιξία, έτσι από ντροπή, από στενοχώρια βρε αδερφέ. Η καρέκλα έχει μεγαλύτερη αξία από τη ζωή οποιουδήποτε. Όπως είχε μεγαλύτερη αξία και το '85 με τον Καλτεζά για τους Πασόκους που τώρα ζητούν την παραίτηση του Παυλόπουλου.
Αυτό έμαθα σήμερα.
Και σας παρακαλώ, μην ξανακούσω τη βλακεία περί τσίπας και φιλότιμου του Έλληνα.
Αναγουλιάζω!

Άρον τον πούλο σου και περιπάτει!

Διαβάζω την είδηση με το κλασσικό κλισέ ¨Ζεσταίνουν τα τρακτέρ οι αγρότες του Θεσσαλικού κάμπου και της Θεσπρωτίας". Τα ζεσταίνουν όχι, προφανώς, επειδή έχουν κρυώσει αλλά λόγω των κινητοποιήσεων που ετοιμάζουν και φέτος οι αγρότες των πιο πάνω περιοχών, εξαιτίας των πολύ χαμηλών τιμών αγοράς των προϊόντων τους.
Λοιπόν πριν από ένα χρόνο έγιναν εκλογές, μια στιγμή που όλοι μας, ενήλικες άνθρωποι, αποφασίζουμε την πολιτική, τουλάχιστον της επόμενης 4ετίας. Έχοντας υπόψη τι πρεσβεύει ο καθένας, τι πολιτική επιθυμεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα και ποια είναι τα συμφέροντά του, ρίχνει τη ψήφο του αναλόγως.
Για να δούμε πώς ψήφισε ο Θεσσαλικός κάμπος ( Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα) και η Θεσπρωτία:
Στους 4 νομούς σε σύνολο 470.494 ψηφισάντων η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συνολικά έλαβαν 383.939 ψήφους ή 81,6%.
Με λίγα λόγια, το 81,6% των πολιτών σ'αυτές τις αγροτικές περιοχές ψήφισαν υπέρ της εφαρμογής μιας θεσμοθετημένης πολιτικής που δεν εξασφαλίζει ούτε την ποσότητα ούτε την τιμή αγοράς ενός αγροτικού προϊόντος. Έτσι απλά και ξεκάθαρα.
Επομένως την επόμενη φορά που θα δουν τη σοδειά στο χωράφι και τα χρέη μέχρι τ'αυτιά ας κοιταχτούν μεταξύ τους και ας αλληλοφασκελώνονται, διότι μετά την απομάκρυνση εκ του ταμίου ουδέν λάθος ανγνωρίζεται!

Στερνή μου γνώση...

...και μυαλό δεν βάζουμε!