Τρίτη 6 Μαΐου 2008

Ποτέ την αιτία.


Με αφορμή το τελευταίο τραγικότατο γεγονός στη Θεσσαλονίκη, όπου ερασιτέχνες αστυνομικοί επέτρεψαν σε τοξικομανή κρατούμενο να δολοφονήσει οδηγό αστικού λεωφορείου, (ξανα)τίθενται ερωτήματα με συγκεκριμένη σειρά.
Πρώτα απ' όλα αυτό το "με αφορμή" γεννάει το ερώτημα "γιατί;". Γιατί μαζεύονται τόσες αφορμές κάθε φορά; Γιατί οι αφορμές να επαναλαμβάνονται; Γιατί να αφορούν παρόμοια γεγονότα; Γιατί δεν διορθώνονται εξ'αρχής;
Τα διάφορα "γιατί" γεννούν με τη σειρά τους μια ομάδα από "τι;". Τι φταίει; Τι λάθος γίνεται ξανά και ξανά; Τι δεν έχει γίνει; Τι θα μπορούσε να είχε γίνει;
Αυτόματα το ερώτημα αλλάζει στο "ποιος;" Ποιος ευθύνεται; Ποιος αποφασίζει; Ποιος εκτελεί; Ποιος εκπαιδεύει; Ποιος εκπαιδεύεται; Ποιος κάνει λάθη; Ποιος διορθώνει;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε όλα αυτά τα ερωτήματα υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής που είμαστε όλοι εμείς οι πολίτες. Θα χρειαστεί άλλη μια επώδυνη ενδοσκόπηση για να δούμε τι σκεφτόμαστε και τι ζητάμε.
Τελικά τι αστυνομία θέλουμε; Τι εφορία θέλουμε; Τι νοσοκομεία θέλουμε; Τι παιδεία θέλουμε; Τι δικαιοσύνη θέλουμε; Τι πολεοδομία θέλουμε;
Η απάντηση είναι απλή, όσο και αποκαρδιωτική. Θέλουμε όλα τα παραπάνω να μοιάζουν σε εμάς. Να είναι δηλαδή αυστηρά ως προς τα δικαιώματα αλλά ελαστικότατα ως προς τις υποχρεώσεις.
Θέλουμε για παράδειγμα την αστυνομία να κάνει αλκοτέστ αλλά όχι όταν ξενυχτάμε εμείς. Θέλουμε την εφορία να κατασπαράξει τους φοροφυγάδες αλλά να κάνει τα στραβά μάτια στα αδήλωτα δικά μας ενοίκια. Θέλουμε την πολεοδομία να κατεδαφίσει το αυθαίρετο του Σουφλιά αλλά όχι το δικό μας μαντρότοιχο στη θάλασσα. Αγανακτούμε με την αμορφωσιά των παιδιών αλλά θέλουμε το βλαστάρι μας να περάσει στο πανεπιστήμιο με 5!
Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο; Γίνεται; Δε γίνεται!
Μεγάλη μαγκιά να κάνουμε κομματάκια τους δύο αστυνομικούς! Τεράστια πυγμή και ιδιαίτερη αποφασιστικότητα θα δείξουμε στη τιμωρία τους! Λες και εμείς είμαστε από άλλη χώρα. Λες και ήρθαμε από άλλο πλανήτη και χαζεύουμε απορημένοι για τα παράξενα που συμβαίνουν γύρω μας και είναι πρωτόγνωρα! Λες και ο "ωχαδερφισμός" της Ελλάδας αφορά άλλους και εμείς απλώς περνάγαμε από τη γειτονιά!
Έχει καταντήσει βαρετό αλλά repetitio matter studiorum est. H κοινωνία είναι ένας καθρέφτης και όσες κι αν φέρουμε στροφές γύρω από τον εαυτό μας, πάντα το είδωλό μας θα καθρεφτίζεται εκεί!

5 σχόλια:

BioLogos είπε...

Mια από τα ίδια με ολίγη από τίποτα.
Μετά αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε γίνει κυνικοί και αναίσθητοι.

Κουράγιο

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

@biologos

Το παλούκι της οργάνωσης του κράτους μας είναι αξιέπαινο μόνο όταν μπαίνει σε ξένο...πωπό!

BioLogos είπε...

Kανονικά η μεγαλύτερη μερίδα από εμάς είναι με το ένα πόδι στη φυλακή...οπότε η χώρα δεν είναι τίποτα άλλο από τον προαύλιο της φυλακής.Οι μικροί σέρνονται γύρω από τους μεγάλους για "προστασία" και ο "μεγάλος" είναι αυτός με το ρεκόρ σε καταδίκες.

Να μας μπει παλούκι μπας και...μπας και.

Ανώνυμος είπε...

αδερφέ, Δεν μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις από ανεκπαίδευτους και κακοπληρωμένους όχι μόνο αστυνομικούς αλλά όλους γενικά τους επαγγελματίες στην Ελλάδα. Ας εκπαιδευτούν ως οφείλουν και ας πληρωθούν ως δικαιούνται και μετά την πρώτη γκάφα ας τους ξεσκίσουμε όλο μαζί το έθνος. ΄Οσο αυτά τα δυο δε συμβαίνουν, παρακολουθούμε απλά άλλο ένα ακόμα show των φίλων δημοσιογράφων στα κανάλια, των οποίων η επαγγελματική αποστολή συνοψίζεται στο "άρτον και θεάματα" και είναι οι κατά τη γνώμη μου δεύτερη υποψήφιοι για την πυρά (με πρώτους τους δικαστές και τρίτους τους πολιτικούς).

ΑΠΕΙΡΩΤΑΣ είπε...

Sister δεν διαφωνούμε επί της ουσίας καθόλου. Δεν ασχολούμε καθόλου με τους αστυνομικούς και τα όποια λάθη τους. Αν και κάποια λάθη κοινής λογικής θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.