Kαι τελικά αυτό που κάθε κυβέρνηση, κάθε πόλος εξουσίας επιθυμούσε και στόχευε,έγινε πραγματικότητα. Ζούμε στην πράξη πλέον το "διαίρει και βασίλευε", ο κοινωνικός ιστός έχει χάσει κάθε συνεκτικό δεσμό και ο καθένας πορεύεται (θεωρητικά) αυτόνομος, στην ουσία γυμνός.
Το σημαντικότερο είναι πως πουθενά δεν ακούς έννοιες όπως "πολίτης" ή ακόμη και "άνθρωπος". Όλοι έχουμε ταξινομηθεί σε υποκατηγορίες, με το συνθετικό "υπο-" να δηλώνει δυστυχώς κατωτερότητα και όχι απλώς ένα κλάσμα.
Αυτό που ακούγεται (και εννοείται δυστυχώς) πανταχόθεν είναι έννοιες όπως καταναλωτής, ψηφοφόρος, συντεχνία, κοινωνική ομάδα, εργάτης, γιατρός, αγρότης, δημόσιος υπάλληλος, συμβασιούχος, οδηγός, πεζός, δάσκαλος, εφοριακός λες και μιλάμε για είδη οργανισμών και όχι για το ένα και αυτό πρόσωπο.
Εκεί κάπου, ωθούμενοι από την ανάγκη του ανήκειν, τοποθετούμε τον εαυτό μας στρεφόμενοι εναντίον όσων δεν μας μοιάζουν ή δεν δηλώνουν πίστη στην ομάδα μας. Μιλάμε για κοινωνικό χουλιγκανισμό με σηκωμένα τείχη συνεννόησης και de facto δίκαιο και άδικο.
3 σχόλια:
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις όλοι συμφωνούμε να μην υπάρξουν αυξήσεις σε τσιγάρα, βενζίνη κλπ, αλλά όχι σε αυξήσεις δημοσίων υπαλλήλων (αυτό θα πει διχασμός).
Ω Ναι...
Η αμέσως χειρότερη εκδοχή είναι αυτή του εμφυλίου Τούτσι - Χούτου. Φρόντισε γι' αυτό ένα κράτος που δημιούργησε συνθήκες ζούγκλας, συνθήκες "ας επιβιώσει ο πιο καπάτσος".
Είναι και που δεν έχουμε κοινές αναφορές, είναι που έχουμε πρισσότερα που μας διχάζουν απο αυτά που μας ενώνουν. Τι συνοχή περιμέναμε λοιπόν;
Από λαός της πόλωσης σε λαό της διπολικής διαταρραχής.
Δημοσίευση σχολίου