Λοιπόν...μην το σκέφτεστε καθόλου!
Όσες αναλύσεις και να κάνουμε περί αριστεράς και δεξιάς τις κατευθύνσεις και τις προοπτικές τους, τα στηρίγματα και τα βαρίδια που κουβαλάνε, μία είναι η αλήθεια:
Όλο το παιχνίδι είναι ο μεσαίος χώρος! Το μοναδικό στήριγμα του συστήματος, ο στηλοβάτης, ο ακρογωνιαίος λίθος, ο Τιτάνας της κοινωνίας είναι ο μεσαίος χώρος!
Απόδειξη;
Μια προσπάθεια, λίγο απότομη, να δέσω τα κορδόνια μου, ένα κρακ! που ακούστηκε κι αυτή τη στιγμή είμαι στο κρεββάτι ανίκανος να κάνω οποιαδήποτε κίνηση! Ούτε αριστερά, ούτε δεξιά.
Ο μεσαίος μου χώρος πονάει πολύ αποδεικνύοντας ποιος είναι το αφεντικό!
11 σχόλια:
...όπως άλλοστε και ο μεσαίος άνθρωπος, που ούτε γελάει , ούτε κλαίει, ούτε πονάει , ούτε χαίρεται...ούτε πεινάει αλλά ούτε και χορταίνει!..γενικότερα οι μεσαίες πράξεις, λύσεις, τακτικές!
Ασε που στο μεσαίο χώρο υπάρχει και το τρίτο το μακρύτερο...
Μα το θεό Πρίαπο ευχόμενος περαστικά πρέπει να δεις αυτό μετα ένα σαγηνευτικό μασάζ των ιδίως ραχιαίων με τα ακροδάκτυλα εμπείρου κόρης....
αχ καλέ μου περατικά και μία εναρώτηση...πρώτα έκανες τη σκέψη περί μεσσαίου χώρου και μετά έπαθες το πατατράκ ή τανάπαλιν.έχει ενδιαφέρον επιστημονικόν και αναλυτικόν.φτου μου η κολλημένη.τελικώς ,ταπεινή γνώμη εκφέρω,ασταθής και οι ισορροπίες του μεσσαίου,,,,, δεν νομίζετε?
@Aνωνυμος
Μην το λες. Ο μεσαίος μου χώρος πονάει...
@ανεστη
...και σκληρότερο;
@dionysos
Το μασαζ είναι απαραίτητο πλεον αφού το ισχιακό έχει στριμωχτεί και μαζί του το αριστερό μου πόδι. Η κήλη του μεσ. δίσκου είναι σχεδόν δεδομένη!
@EVISSA
Σ'ευχαριστώ για τις ευχές.
Πριν το πατατράκ είχα αμφιβολίες περί της αξίας του μεσαίου χώρου. Μετά επιβεβαίωσα τη θεωρία μου.
Ασταθής; Ασταθέστατη!
ο μεσαίος πολιτικός χώρος πάντα ήταν ο στυλοβάτης των πολιτικών κινήσεων, επειδή είναι απλωμένος παντού. Από την άλλη μην ξεχνάς ότι η μεσαία τάξη -παρά τα ιδεολογικά προβλήματά της- κινείται πάντα στο μεσαίο χώρο και ίσως είναι η μόνη ελπίδα αλλαγής.
@ο δειμος του πολιτη
Η μεσαία τάξη είναι ελπίδα αλλαγής μόνο όταν επιθυμείτην άνοδό της.
αχ θα πω ψυχαναλυτικό αστειάκι πάλι, λες να γραψα τυχαία το μεσαία με δύο σσ κάτι σαν Μεσσίας δηλαδή,Λές πάλι το άτιμο το ασυνείδητο να κάνει παιχνίδι ?καλημέρα μας.
@EVISSA
Μην το αστειεύεσαι καθόλου!
Η μέση μου είναι ο Μεσσίας μου. Προσδοκώ ανάστασή του για να σηκωθώ κι εγώ απ'το κρεβάτι.
μεσσίας, μέση μεσαία\ος σήκω από το κρεββάτι πριν αποτρελλαθείς ,τωωώρα,
αν και λεω να μη σου χρεώσω την επίσκεψη ωσ συμπάσχουσα και μόνον.
φιλιά θεραπευτικά...
Ο Άνθρωπος του «Μεσαίου Χώρου»
Ζούμε σήμερα στον καιρό ενός διαφορετικού είδους οργανικού όντος, αυτό του ανθρώπου του «μεσαίου χώρου» του μεσαίου ανθρώπου, ο οποίος είναι ο άνθρωπος-έμπορος, ο μαζα-άνθρωπος, ο άνθρωπος καταναλωτικό αντικείμενο, ο άνθρωπος των υλικών αγαθών και ανέσεων προηγμένων σε τελικό στόχο και προοπτική. Το παρελθόν τού είναι βουβό . Το μέλλον δεν τον απασχολεί. Το παρόν του είναι το «βασίλειο του κανείς» των εμπορικών κέντρων που του χαρίζουν την ψευδαίσθηση της εντατικότητας και της πλησμονής. Οι αξίες έχουν μικρύνει. Η γη έχει στενέψει και πάνω της χοροπηδά ο μεσαίος άνθρωπος που τα μικραίνει όλα. Η ράτσα του είναι άφθαρτη, όπως του ψύλλου. Ο μεσαίος άνθρωπος ειρωνεύεται τα πράγματα που ξεφεύγουν από την φιλοδοξία του και την ευφυΐα του, οι οποίες είναι καθαρά και ουσιαστικά υπολογιστικές: «Αγάπη; Δημιουργία; Πάθος; Αγώνας; Ένταση; Ελπίδα; Απελπισία;...Τι είναι αυτά»; Έτσι ρωτά ο μεσαίος άνθρωπος και κλείνει πονηρά το μάτι ήσυχος, ασυνείδητος και ευτυχής. Εφεύρα την χαρά της ζωής κραυγάζει.
Εφεύραμε την χαρά μας λένε πρόεδροι, υπουργοί, πολιτικοί, όλοι χαμογελαστοί με τα επισκευασμένα και γυαλισμένα δόντια τους! Και όλοι με μια νοικοκυρά στο πλευρό τους, όταν δεν είναι με παιδιά και εγγόνια. Μιλούν θρασύτατα για ελευθερία, δημοκρατία, ενώ προορίζουν την δουλεία για τον ηλίθιο λαό, εμπαίζουν ότι πιο ιερό και επιτίθενται οι μεν στους δε, κινούμενοι από ένα χέρι άπληστο, εγκληματικό, ισχυρό, οι άνθρωποι και οι απόψεις τους, σαν ματαιόδοξα αθύρματα. Σιχαμερές εικόνες μιάς ηλίθιας χαμέρπειας. Είναι οι νάνοι, που παριστάνουν δημόσια τον άθεο ή τον κοσμοπολίτη ή τον διεθνιστή και τεντώνονται να φθάσουν σε ύψος ώστε να φανούν γίγαντες.
Οι μεσαίοι άνθρωποι είναι αυτοί που ζούνε πιο πολύ γιατί είναι αυτοί που διακινδυνεύουν λιγότερο. Δεν μετράν την αξία της ζωής με την έντασή της αλλά με την διάρκειά της. Δεν αναρωτιόνται τι θα μπορούσαν να δώσουν στην ζωή, αλλά τι μπορούν να πάρουν απ’ αυτήν. Ξέρουν την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα. Ο κόσμος τους είναι ένας κόσμος χωρίς εντάσεις, είναι ένας κόσμος εκτός ιστορίας, γιατί είναι οι εντάσεις που υπάρχουν κάτω από την εξέλιξη εκείνες που παράγουν τα γεγονότα. Είναι οι μετριότητες του Μοντερλάν, οι παλιάνθρωποι του Ζάν-Πώλ Σαρτρ, οι άχρηστοι του Θουκυδίδη, οι άνθρωποι-πυγμαίοι προσεχτικοί στο να καιροφυλακτούν απο κάθε συγκίνηση, από κάθε μεγάλο πόνο και κάθε μεγάλη χαρά και από τους συνδεδεμένους με τέτοια ύπαρξη κινδύνους. Είναι οι άνθρωποι του «δώστα όλα». Είναι οι άνθρωποι της μνησικακίας, του παιγνιδιού των κομμάτων, της μικροπολιτικής, των συμβιβασμών, της περιορισμένης δυνατότητας.. Είναι οι άνθρωποι του «μεσαίου χώρου», οι μεσαίοι, απολιτικοί, ηθικά και πνευματικά ανάπηροι. Έχουν μεταμορφωθεί σε σκουλήκια που όταν τους πατάνε ζαρώνουν και μετά παραπονιούνται πώς τους ποδοπατούν.
Δημοσίευση σχολίου