Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

Παράλογο;




Το σπίτι που κληρονόμησα από τους παππούδες μου και κατοικώ τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να "δείχνει" τα χρόνια του. Είχε φτάσει η ώρα για μια ανανέωση. Οι τοίχοι θολοί και σε πολλά σημεία ξεφλουδισμένοι ήθελαν βάψιμο. Μίλησα με έναν πολύ γνωστό ελαιοχρωματιστή της περιοχής (ίσως τον πιο γνωστό) και κανονίσαμε τις λεπτομέριες των εργασιών.
Η τιμή που θα πάρει ο μάστορας καθορίστηκε στα 3.000 ευρώ το τετραγωνικό, τα χρώματα θα τα αγοράσω εγώ, ενώ από εργαλεία θα έχει ένα πινέλο 2 ιντσών και τα υπόλοιπα πρέπει να του τα παρέχω πάλι εγώ. Οι εργασίες θα κρατήσουν περίπου 8 μήνες αλλά δεν είναι και σίγουρο...ίσως και παραπάνω. Είναι καλός στη δουλειά του και δεν δεσμεύεται. Φυσικά τα χρήματα πρέπει να δωθούν μπροστά, ανεξάρτητα με το χρόνο έναρξης και περάτωσης των εργασιών. Εάν γίνει κάποιο λάθος ή δεν μου αρέσει το αποτέλσμα θα πρέπει να τον ξαναπληρώσω για νέες εργασίες αποκατάστασης.
Χωρίς δεύτερη σκέψη "δώσαμε" τα χέρια με μεγάλη ικανοποίηση για τη συμφωνία αφού και καλός επαγγελματίας ήταν και τα λεφτά θα έμεναν σε έναν άνθρωπο του τόπου μου.
Φυσικά πήρα ένα μεγάλο δάνειο αφού εξ'αρχής ήξερα πως ένα τέτοιο ποσό δεν θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να το καλύψω. Έβαλα όμως εγγυητές τους γονείς μου και δεν είχα κανένα άγχος αποπληρωμής (που μεταξύ μας ήταν αδύνατη βάσει των εισοδημάτων μου).
Παράλογο;

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Tον Σεπτέμβρη με τον κηδεμόνα σου!




Την οργισμένη αντίδραση της κατοχικής Κυβέρνησης προκάλεσε η εισήγηση της Τρόϊκας (κρύο καιρός για τρίο) για πώληση δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις ευρώ τα επόμενα 5 χρόνια. Οι κατοχικοί υπουργοί διέρρηξαν τα ιμάτιά τους ( βλ. καλσόν) θεωρώντας την συγκεκριμένη εισήγηση ως άμεση παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας, ξεχνώντας προφανώς ότι ο κόσμος ήρθε προσκεκλημένος απο τους ίδιους υπουργούς ακριβώς για να εμπλακούν στα εσωτερικά πράγματα της χώρας.
Οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ, ως γνήσιοι τεχνοκράτες, δεν είπαν τυχαία ούτε το ποσόν (50 δις ευρώ) ούτε βέβαια αναφέρθηκαν τυχαία σε συμβατικές υποχρεώσεις της Ελλάδας. Με λίγα λόγια το ξεπούλημα έχει υπογραφεί από την κατοχική Κυβέρνηση εξ'αρχής.
Γιατί όμως πρέπει να τιμωρηθεί ο Ελληνικός λαός με απώλεια δημόσιας περιουσίας;
Οι τεχνοκράτες υπολόγισαν τα σκάνδαλα: Κοσκωτά, "Αγορές του αιώνα", Βατοπέδι, Ομόλογα, Siemens, Vodafone, Hochtief, Χρηματιστήριο, Υποβρύχια, Ολυμπιακοί Αγώνες, C4I και βρήκαν πως οι προηγούμενες Κυβερνήσεις τσεπώσαν 50 δις ευρώ άρα τόσα πρέπει να επιστρέψει ο Ελληνικός λαός. Γιατί;
Διότι απλούστατα τόσα χρόνια αυτούς επέλεγε, αυτούς στήριζε και αυτούς ανεχόταν για να τον διοικούν. Είναι ο απόλυτος υπεύθυνος και ήρθε η ώρα του λογαριασμού.
Το παράδειγμα της Αιγύπτου και της Τυνησίας μας δείχνει πως πάντα υπήρχε και άλλος δρόμος αλλά δεν τον επιλέξαμε ποτέ. Μείναμε από τις τελευταίες χώρες του Τρίτου Κόσμου- μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς - που δεν θέλουμε να ανατραπεί το δικτατορικό καθεστώς. Εμείς και η Αγκόλα.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί...





Θέλεις να το πεις αναδιάρθρωση; Νοικοκύρεμα; Μεταρρύθμιση; Επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων; Εκλογίκευση δημοσίων δαπανών; Εξάλειψη εισοδηματικών και φορολογικών ανισοτήτων; Μπορείς να χρησιμοποιήσεις όποια φράση θέλεις για να περιγράψεις αυτό που κάνει η κατοχική ελληνική κυβέρνηση.
Εγώ θα το πω πλιάτσικο! Σκέτο, ξερό, κλασσικό, βίαιο πλιάτσικο. Με την κυριολεκτική του έννοια όπως το λένε και τα λεξικά. Λαφυραγώγηση, αρπαγή, λεηλασία (κυρίως σε συνθήκες πολέμου). Είμαστε υπό κατοχή και οι κατοχικές δυνάμεις μέσω των μαριονετών που έχουν βάλει για κυβερνήτες πλιατσικολογούν.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Παύλος Ιωσήφ Γκεμπελόπουλος




Πλέον έχουμε κάνει επιστήμη την προπαγάνδα σ'αυτή τη χώρα. Η μέθοδος είναι απλή. Πετάμε λάσπη (ενίοτε και σκατά) στον ανεμιστήρα για 2-3 μέρες και μετά κάνουμε την πάπια. Η δουλειά έχει γίνει και ποιος ασχολείται με τις μετέπειτα διαψεύσεις και διορθώσεις;
Από τις περίπου 770.000 καταγεγραμμένους δημοσίους υπαλλήλους βρέθηκαν, κατά τη διασταύρωση των στοιχείων ( γουάου!), 65 οι οποίοι με έναν "παράξενο" τρόπο έπαιρναν μισθό από δύο διαφορετικές υπηρεσίες. Ήταν για παράδειγμα ο άλλος δάσκαλος, οπότε έπαιρνε μισθό από το υπουργείο Παιδείας, αλλά την ίδια εποχή ήταν και διορισμένος γραμματέας στο υπουργείο Γεωργίας.
Μικρό, ελάχιστο το ποσοστό των διπλοπληρωμένων, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Πολύ σωστά τους τσακώσαν-επιτέλους- και πιο σωστά θα τους ζητηθεί να επιστρέψουν όλο το ποσό από την μία μισθοδοσία (...για να δούμε).
Όλο αυτόν τον καιρό μέσω της κυβερνητικής προπαγάνδας υπήρχε η αίσθηση πως η πρακτική αυτή ήταν το σύνηθες στο δημόσιο τομέα και φυσικά τώρα δεν υπάρχει καμία αποκατάσταση της αλήθειας.
Από την άλλη δεν θα μάθουμε ποτέ πόσοι ελεύθεροι επαγγελματίες βρίσκονται στη μισθοδοσία διαφόρων υπουργείων. Που είναι αλήθεια η λίστα με τους δεκάδες δημοσιογράφους που υπηρετούν, με το αζημείωτο βεβαίως-βεβαίως, και τα γραφεία τύπου υπουργείων; Περιμένουμε περίπου 3 χρόνια να δημοσιοποιηθεί.

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Στον καθρέφτη μου βλέπω το ΔΝΤ...





Δεν πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση ή έκπληξη η κατοχή της χώρας απο το ΔΝΤ. Ούτε η αιτία που έχουμε αυτή την κατοχή. Ας μην κοιταζόμαστε αμήχανα πώς μας βρήκε αυτό το κακό. Καλό είναι να μην αναλύσουμε μοιρολατρικά (ήταν γραφτό να γίνει) ούτε και να το αντιμετωπίσουμε επίσης μοιρολατρικά.
Η κατοχή απ'το ΔΝΤ έχει ονοματεπώνυμο. Το δικό μας. Σε πρόσφατο ταξίδι που έκανα στη Γερμανία σε μια μεσαία πόλη ( στη Λαμία της Γερμανίας δηλαδή) μου έκανε ματξύ των άλλων πολύ μεγάλη εντύπωση το γεγονός πως όλοι οι υπάλληλοι- ιδιωτικοί και δημόσιοι- φορούσαν ταμπελίτσες με το ονοματεπώνυμό τους και την ιδιότητά τους. Φυσικά και ρώτησα τι εξυπηρετεί αυτή η συνήθεια και η απάντηση ήταν πως αναγράφεται η ταυτότητα του υπαλλήλου για να γνωρίζουμε ποιος ευθύνεται για τη σωστή ή τη λαθεμένη εξυπηρέτηση. Η ευθύνη είναι προσωποποιημένη είναι συγκεκριμένη και επιμερίζεται σε συγκεκριμένα άτομα. Η σύγκριση με την Ελληνική πραγματικότητα ήταν αναπόφευκτη. Την Ελληνική πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από ένα απρόσωπο σύστημα, με γενικεύσεις ευθυνών (όλοι οι γιατροί παίρνουν φακελάκι) και που τελικά καταλήγει σε γενικευμένη ατιμωρησία.
Ο νεο-Έλληνας συνήθως κρύβεται πίσω από την υπαλληλική του ανωνυμία -ίσως συναισθανόμενος την επαγγελματική του ανεπάρκεια- ποντάροντας σε μια στρεβλή αντίληψη πως η οποιαδήποτε επώνυμη καταγγελία εις βάρος του θα εκλειφθεί ως ρουφιανιά. Και έτσι ο φαύλος κύκλος " Κακές υπηρεσίες-στρεβλό σύστημα-ατιμωρησία" διαιωνίζεται.
Να θυμήσω πως στην αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία (για την οποία είμαστε υπερήφανοι ως απόγονοι-τρομάρα μας!) η τήρηση και η επιβολή των νόμων γινόταν από τους ίδιους τους πολίτες μέσω επώνυμων καταγγελιών.

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Είσαι μεγάλος, μεγάλε!




φιλότιμο το [filótimo] : 1. ιδιαίτερη, αυξημένη ευαισθησία, ως στοιχείο του χαρακτήρα κάποιου σε σχέση με την προσωπική τιμή, την αξιοπρέπειά του και γενικότερα με την εικόνα που σχηματίζουν οι άλλοι (η κοινωνία, το περιβάλλον) γι΄ αυτόν: Για ένα ~ ζει ο άνθρωπος. Tου έθιξε το ~, τον πρόσβαλε. H ελληνική λέξη “φιλότιμο” δεν έχει ακριβή μετάφραση στις ξένες γλώσσες. (έκφρ.) φέρνω κπ. στο ~, τον φιλοτιμώ. έρχομαι στο ~, φιλοτιμούμαι. 2. προθυμία, ευσυνειδησία στην εκτέλεση καθήκοντος, εργασίας: Δούλεψαν, εργάστηκαν με ~.
Το Ελληνικό φιλότιμο λοιπόν. Αυτό το ιδιαίτερο γνώρισμα της φάρας μας που δεν το συναντάς πουθενά. Και είναι λογικό. Αφού με το "φιλότιμο" καλύπτουμε όλες τις ελλείψεις που έχουμε και την αντιεπαγγελματική μας συμπεριφορά, ωσάν ο επαγγελματισμός να μην είναι το αυτονόητο.
Και είναι τέτοιο το παραμύθι που χαιρόμαστε με την ανυπαρξία αντίστοιχης λέξης σε άλλους λαούς. Αντί να αναλογιστούμε πως εκεί απλώς κάνουν τη δουλειά τους και δε χρειάζονται ούτε φιλότιμο ούτε διπλωματία. Είναι απλώς επαγγελματίες.

Υ.Γ. Μπορεί να χάσαμε τον Καραγκιόζη, κανένας δεν θα μας στερήσει τον οσφυοκάμπτη-γλείφτη Χατζηαβάτη!

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Θα πτωχεύσουμε;




Η απάντηση είναι ναι.
Όλα είναι θέμα μαθηματικών και απλής λογικής. Ήταν πριν από μερικά χρόνια όταν κάποιες φωνούλες -μειοψηφίες και γραφικούς τους ονόμαζαν- ούρλιαζαν, εν μέσω του Ελληνικού οικονομικού "θαύματος" του Σημιτισμού, πως δεν υπάρχει χώρα που ευημερεί με υπερχρεωμένους πολίτες. Το αποτέλεσμα το ζούμε με την Ελλάδα να βρίσκεται πνιγμένη, ως οικονομία, αδύναμη να εγγυηθεί την επιστροφή οιασδήποτε οικονομικής βοήθειας από τους δανειστές της.
Τώρα πλέον κάποιες άλλες φωνούλες (ή και οι ίδιες), απέναντι στην εμμετική προπαγάνδα περί σωστών μέτρων νοικοκυρέματος που θα βγάλουν τη χώρα ισχυρή απέναντι στην κρίση, ανταπαντούν πως η χρεοκοπία, η πτώχευση και η στάση πληρωμών από την πλευρά του Ελληνικού δημοσίου είναι αναπόφευκτα. Από τη στιγμή που υπάρχει προοδευτική στάση πληρωμών μεταξύ των πολιτών, είτε με τη μορφή της ελαχιστοποίησης στην κατανάλωση είτε με τη γενίκευση των παραδοσιακών φεσιών, νομοτελειακά θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο και τα Κρατικά ταμεία. Ήδη το γεγονός αυτό συμβαίνει βάσει των επίσημων στοιχείων που δείχνουν μείωση στις κρατικές δαπάνες με ταυτόχρονη μείωση των εσόδων και μάλιστα σε περίοδο που έχουμε αύξηση ΦΠΑ.